7 Niedziela Wielkanoc Rok C, Mannheim 2022

Aby wszyscy stanowili jedno

Trwamy w oczekiwaniu na zesłanie Ducha Świętego. W ostatni czwartek obchodziliśmy uroczystość Wniebowstąpienia Pana Jezusa. Pozornie może się wydawać, że z chwilą powrotu do nieba misja Jezusa została zakończona. Jednak Wniebowstąpienie to dopiero początek. Jezus wielokrotnie zapowiedział, że pożyteczne jest Jego odejście, bo inaczej nie przyjdzie Duch Paraklet.

Jednak Jezus nie odchodzi całkowicie, pozostał na ziemi duchowo.  My możemy zobaczyć Go oczami wiary, tak jak zobaczył niebo otwarte i Jezusa stojącego po prawicy Bożej św. Szczepan, pierwszy męczennik. On daje nam dzisiaj przesłanie, że zabicie ciała, nie prowadzi do zabicia Ducha.

Szczepan daje mam jeszcze jedno przesłanie. Tak jak Jezus podczas swojej męki, również Szczepan przebacza swoim oprawcom. Szczepan wypowiada pełne wiary słowa, ponieważ jest napełniony Duchem Świętym.

Zadajmy sobie pytanie czy ja jestem dzisiaj osobą gotową modlić się za tych, którzy występują przeciw mnie, przeciwko wierze i wartościom, którymi się kieruje w życiu. A może bardziej mam ochotę na zemstę?

Trwająca wojna na Ukrainie odsłania naszą postawę względem poszkodowanych i oprawców. Nie tylko Europa nie jest jednomyślna w swoich działaniach, lecz również my jako chrześcijanie jesteśmy podzieleni. Bo oprócz ludzi dobrej woli, tych którzy angażują się w pomoc poszkodowanym, są osoby, którzy chcą wykorzystać tragedię do własnych celów, lub krytykują podjęte inicjatywy i projekty.

Wojna jest zła w każdej sytuacji, ale naszą postawą jako chrześcijanie możemy wzywać do jedności i pojednania. A jednocześnie naśladując św. Szczepana wezwani jesteśmy do przebaczenia.

Dlatego na początku konieczna jest troska o jedność między nami chrześcijanami. Zanim się nad tym zastanowimy, konieczne jest wyjaśnienie, czym właściwie jest jedności.

Jedność – cecha lub zespół cech danego bytu takich jak jego wewnętrzna niesprzeczność, niepodzielność, zwartość, koherencja. Przeciwieństwo wielości.

Termin „jedność” odniesiony do różnych dziedzin rzeczywistości nabiera odmiennych kontekstów znaczeniowych – mówi się np. o jedności Boga, jedności rodzaju ludzkiego, jedności dziejów, jedności kultury, jedności Kościoła, jedności analogicznej, jedności gatunkowej, jedności rodzajowej, jedności numerycznej, jedności pojęciowej, jedności logicznej.

Jedność Boga rozumiana jest w tradycji filozoficznej Zachodu właśnie jako jedność absolutna, to jest taka jedność, która przysługuje bytom niezłożonym i jako takim niepodatnym na zmiany, i przez którą ujawnia się doskonałość bytu. To, że byt niezłożony jest niepodzielny w każdym swoim aspekcie, określa się jako jedyność Boga.

Jako chrześcijanie szczególnie jesteśmy wezwani do trwania i budowania na co dzień jedności między sobą.

W KKK mamy wyjaśnione na czym polega jedność Kościoła.

813 Kościół jest jeden ze względu na swoje źródło: "Największym wzorem i zasadą tej tajemnicy jest jedność jednego Boga Ojca i Syna w Duchu Świętym, w Troistości Osób". Kościół jest jeden ze względu na swego Założyciela: "Syn Wcielony, Książę pokoju, pojednał wszystkich ludzi z Bogiem przez krzyż swój, przywracając wszystkim jedność w jednym Ludzie i w jednym Ciele". Kościół jest jeden ze względu na swoją "duszę": "Duch Święty, który mieszka w wierzących i napełnia cały Kościół oraz nim kieruje, jest sprawcą tej dziwnej wspólnoty wiernych i tak dogłębnie wszystkich zespala w Chrystusie, że jest zasadą jedności Kościoła". Jedność należy więc do istoty Kościoła:

Katechizm wskazuje nam wzór jedności do jakiej mamy dążyć. Jednak trzeba stanąć w prawdzie, że trudno jest o jedność między nami. Podziały umożliwiają zbudowanie prawdziwej i autentycznej wspólnoty. Zróbmy wszystko, aby panowała zgodna i harmonia między nami.

Nasza jedność między sobą ma być odbiciem jedności Ojca, Syna i Ducha Świętego. Dlatego trzeba podjąć troskę o jedność. Najpierw w naszym środowisku rodzinnym, lokalnym, a później na szerszym obszarze. Niech każdy dzisiaj odpowie sobie na pytanie, co zrobiłem, aby w moim środowisku, w którym żyje na co dzień panowała jedność. A może częściej szukamy okazji, aby się poróżnić i ostatecznie zniszczyć jedność.

Jedność nie zabrania różności tzn. szacunek ma dokonywać się na wzajemnym wysłuchaniu i akceptacji odmiennego i własnego zdania. To ma prowadzić do dialogu i szukania wspólnego rozwiązania. Mamy bardziej skoncentrować się na tym co nas z drugim człowiekiem łączy niż tylko wyliczać różnice.

Aby znaleźć właściwe rozwiązanie konieczne jest otwarcie i pozwolenie, aby Duch św. przejął właściwą rolę przewodzenia.  Jednocześnie musimy chcieć dostrzec to co łączy, dlatego konieczne jest otwarcie się na Ducha Świętego, Który jako Dar Jezusa dla wierzących pomoże wskazać nowe i właściwe rozwiązanie. Ważne, abyśmy nie bali się nowych rozwiązań przyjąć.

Trwając na Nowennie przed Uroczystością Zesłania Ducha Świętego, módlmy się o łaskę słuchania i zrozumienia, tego co nam mówi Duch św. Jednocześnie prośmy, abyśmy Dary Ducha św. wykorzystali do tworzenia jedności między sobą. Wtedy wypełnimy prośbę Jezusa z dzisiejszej Ewangelii, aby wszyscy stanowili jedno.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim