Kazanie Niedziela Zmartwychwstania Mannheim 2022

Wiara w Zmartwychwstanie

Niedzielny poranek, trzy dni po Święcie Paschy. Niby taki jak zawsze, bo słońce wstało jak co dzień i ludzie wokół domostw i gospodarstw krzątali się jak zawsze. Niby wszystko tak samo, a jednocześnie tak inaczej. Tego poranka stało się coś, co odmieniło losy świata, choć świat o tym nie wiedział. Tego poranka wydarzyło się coś, co wpłynęło na losy każdego człowieka, choć ludzie o tym nie wiedzieli. Tego dnia życie zwyciężyło, tego poranka życie pokonało śmierć i cały smutek, który śmierć niesie.

Dla Marii Magdaleny miał to być zwykły poranek. Udała się do grobu, ponieważ chciała namaścić ciało Pana, które zostało pochowane pośpiesznie w Wielki Piątek. Jakie musiało być jej zdziwienie, kiedy widzi kamień od grobu osłonięty a w środku brakuje ciała jej Pana. Co mogła wtedy myśleć? Tego nie wiemy. Wiemy jednak, że udała się do tych, którzy byli najbliżej Pana do dwóch uczniów, których Jezus miłował: Piotra i Jana. Apostołowie bez zastanowienie biegną do grobu, ponieważ chcą się na własne oczy przekonać co się rzeczywiście stało. Po przybyciu do grobu w Apostołach na pierwsze miejsce wychodzi wiara w Zmartwychwstanie, pojawia się wiara, która prowadzi do spotkania z Jezusem Zmartwychwstałym.

Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego jest najważniejszym świętem w Kościele. Mogłoby się wydawać, że Boże Narodzenie - przyjście na ziemię Syna Bożego, ma większą rangę. Jest jednak inaczej, gdyż dopiero swoim zmartwychwstaniem Chrystus potwierdził, że był prawdziwie Mesjaszem i Synem Boga. Nawet kiedy Pan Jezus czynił cuda, można było powołać się na działalność Mojżesza i proroków. Jednak cud zmartwychwstania przekonuje wszystkich, którzy mają dobrą wolę i chcą poznać prawdę. Dlatego Wielkanoc jest słońcem roku kościelnego, centrum wszystkich tajemnic, związanych z życiem i posłannictwem na ziemi Jezusa Chrystusa.

W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: "Zmartwychwstanie stanowi przede wszystkim potwierdzenie tego wszystkiego, co sam Chrystus czynił i czego nauczał. Wszystkie prawdy, nawet najbardziej niedostępne dla umysłu ludzkiego, znajdują swoje uzasadnienie, gdyż Chrystus dał ich ostateczne, obiecane przez siebie potwierdzenie swoim Boskim autorytetem" "Jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara"

Kierowani wiarą przychodzimy do naszej świątyni, aby we wspólnocie Kościoła świętować moment zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią. Przychodzimy kierowani wiarą, że nie zobaczymy już umarłego, lecz żywego Jezusa, Który jest cały czas obecny między nami w Kościele.

Dzisiaj potrzeba mam oprócz wiary odwagi. Tą odwagę mieli bohaterowie dzisiejszej Ewangelii, bo oni dają świadectwo o Zmartwychwstaniu Jezusa. Pierwsze świadectwo usłyszeliśmy w pierwszym czytaniu. To świadectwo daje apostoł Piotr. Na jego przykładzie możemy zobaczyć, że spotkanie z Jezusem przemienia osobę. Dzisiaj widzimy Piotra pełnego odwagi i przekonanego, że to wszystko co zobaczył, kiedy był obok Jezusa było prawdą. Tą prawdę przekazuje nam. Jest to zachęta dla nas, abyśmy podczas świąt byli odważni, abyśmy prawdy o Zmartwychwstaniu nie zostawiali dla siebie, lecz przekazywali radośnie orędzie o zmartwychwstaniu. Tylko dzięki naszej postawie i zaangażowaniu ewangelia może się rozszerzać. Jako osoby wierzące nie należy się obawiać, że nie damy rady. Orędzie o Zmartwychwstaniu trzeba przekazywać bardzo głośno, aby ta prawda nie została ukryta.

Jak wiemy, Zmartwychwstanie Jezusa wywołało wśród Jego przeciwników wielkie zaskoczenie. Przeciwnicy Jezusa, chcieli ukryć tą prawdę. Dlatego nie bójmy się głosić radosnej nowiny.  Obok głoszenia potrzeba jeszcze naszej wewnętrznej zmiany. Nasza przemiana najpełniej dokonuje się w Sakramencie Pokuty. Cieszy sytuacje, że wielu z Was może tę radosną uroczystość świętować będąc pojednanym z Bogiem. Sakrament Pokuty to najlepszy sposób zbliżenia się do Boga i jednocześnie dokonuje się nasza najlepsza przemiana, porzucamy grzech, stajemy się nowym stworzeniem, obok nas jest Jezus, który jako Zmartwychwstały Jezus umacnia nas na drogę którą podążamy.

Ostatnie słowa jakie chce do was skierować są życzeniami: Niech więc dzisiaj nasze serce raduje się, ze Zmartwychwstania naszego Zbawiciela. Podążajmy tą, która prowadzi do pustego grobu, biegnijmy drogą razem ze światkami, którzy przewodzą nam w wierze. Uczmy się radości płynącej z wiary w zmartwychwstanie, bo za to czeka nas nagroda. Bo sam Chrystus to zapowiedział: Błogosławieni, którzy nie widzieli a uwierzyli. Błogosławionych Świąt!

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim