4 Niedziela Wielkanocna, Rok A, 2020
Dz 2,14a.36-41; Ps 23; 1 P 2,20b-25
Słuchać głosu Pasterza
Obraz Dobrego Pasterza…
Obraz, który wydaje się być nam bliski, przynajmniej tym starszym, ale tak naprawdę często jest obcy. Bo my znamy – o ile jeszcze znamy – obraz Dobrego Pasterza z pobożnych obrazków.
Przestawiają one Jezusa, który niesie na swoich ramionach owcę, a wszystko jest czyste, schludne, wręcz idylliczne.
Tylko…, że naprawdę jest inaczej. Normalnie owce nie pachną i nie są lśniąco białe. Ale też i pasterz, który zajmuje się owcami, ma często pobrudzone ubranie, a i jego zapach nie każdemu by przypadł do gustu.
Kiedy Papież Franciszek mówi, że pasterz powinien pachnieć owcami, właśnie to ma na myśli. Ale wcale nie jestem pewny, że wszyscy wierni takiego właśnie pasterza oczekują. Dla niektórych jest przecież nie do pomyślenia, żeby ksiądz-pasterz się „pobrudził”; żeby śmierdział owcami; żeby poszedł do tych „którzy się źle mają”. Przecież powinien być tylko dla nich! Tylko dla ich „świętej” i „wybranej” grupy. Cóż on ma szukać wśród grzeszników?...
Obraz Dobrego Pasterza…
Pasterz powinien znać swoje owce. Znać po imieniu. To bardzo trudne w wielkich wspólnotach. Ale może jakąś formą tego poznania „po imieniu” jest próba bycia z ludźmi w ich problemach i zranieniach. Zarówno tych materialnych, jak i tych moralnych. Próba dotknięcia ludzkich ran miłością. Tą miłością, która ostatecznie ma swe źródło w Chrystusie; Jedynym Dobrym Pasterzu.
To jest istotny wymiar biblijnego obrazu Dobrego Pasterza. Ostatecznie Pasterzem ludu jest sam Bóg (Por. Ez 34,1-16). A inni pasterze są - tylko i aż - Jego pomocnikami. O ile są według Bożego serca (Por. Jr 3,15).
O tym musi pamiętać każdy, kto pełni urząd pasterski. Owce nie są dla niego; dla jego dobrego samopoczucia. Nie on jesteśmy celem, do którego mają przyjść owce! To Chrystus jest Bramą i Celem (Por. J 10,7-10).
Nie wolno więc pasterzom ludzi wiązać ze sobą! Pasterze mają prowadzić ludzi do Chrystusa. On jest Bramą, przez którą trzeba nam wszystkim przejść. Tylko On daje życie! Tylko Chrystus daje życie w obfitości (Por. J 10,7-10).
Obraz Dobrego Pasterza…
Jezus mówi w dzisiejszej Ewangelii nie tylko o tym, że pasterz zna owce po imieniu. Także owce znają głos pasterza. Powinny znać…
Ale czy my naprawdę znamy głos Chrystusa?...
To jest dobre pytanie… I to jest ważne pytanie…
Tak często bowiem słuchamy głosu „obcych”. Dzisiaj – w czasie pandemii – widać to szczególnie wyraźnie. Tak łatwo dajemy wiarę pseudoobjawieniom, które tłumaczą świat w sposób prosty i jednoznaczny, ale tylko pozornie zgodny z nauką Chrystusa. A my dajemy się zwieść. I tak łatwo wierzymy kolejnej „teorii spiskowej” i kolejnemu nadzwyczajnemu „objawieniu”.
Dlaczego tak jest?...
Dlaczego tak łatwo błądzimy jak owce, odchodząc od Pasterza i Stróża dusz naszych (Por. 1 P 2,25)?...
Bardzo często dlatego, że nie znamy głosu Dobrego Pasterza; że straciliśmy słuch i Jego głosu już nie rozpoznajemy…
To jest duży problem współczesnych chrześcijan!...
My po prostu nie znamy Ewangelii! Nie znamy Pisma Świętego! Dlatego też nie znamy nauki Chrystusa! Dlatego nie znamy Chrystusa! Nie znamy Jego głosu…
I trzeba nam na nowo wyczulić słuch, tak by znów poznać głos Jezusa…
Trzeba nam po prostu sięgnąć do Pisma Świętego; niechby na początek do samach Ewangelii….
Ostatnio mieliśmy więcej czasu. Czy przeczytałem choć jeden rozdział Ewangelii? A jeżeli nie, to jak mam znać Chrystusa?...
Same internetowe rozważania charyzmatycznych kaznodziei nie wystarczą! Tym bardziej, że wielu tam fałszywych proroków. Wiele wilków w owczej skórze (Por. Mt 7,15)…
Jak ich odróżnić?...
Łatwiej jest kogoś zwodzić, gdy nie zna Biblii; gdy nie zna nauki Chrystusa….
Raz jeszcze więc: Sięgnijmy do Biblii; sięgnijmy do Katechizmu Kościoła Katolickiego. I nawet teraz kupować nic nie musimy. Wszystko jest dostępne w sieci…
A jak już będzie normalnie zapraszam na Krąg Biblijny; na Dziedziniec Zainteresowanych; ale też na Wieczory Uwielbienia i Modlitwy i oczywiście na Msze święte z homiliami.
To „miejsca”, gdzie wspólnie próbujemy słuchać głosu Chrystusa, tak by postępować za Nim. To „miejsca”, gdzie wspólnie próbujemy wejść w Tajemnicę Chrystusa, który jest Bramą do pełni życia. Amen.
ks. Bogusław Banach, PMK Mannheim
