Kazanie na Zesłanie Ducha Świętego Mannheim 2023 rok A

Duch Święty w naszym życiu

Zesłania Ducha Świętego jest zakończeniem misji, którą Bóg Ojciec powierzył Synowi. Przed swoim odejściem do nieba, Jezus nakazał apostołom oczekiwać na Ducha Świętego, który zostanie posłany przez Ojca, aby dalej kontynuował dzieło rozpoczęte przez Jezusa.

Kiedy zaś dopełniło się dzieło, którego wykonanie Ojciec powierzył Synowi na ziemi, zesłany został w dzień Zielonych Świąt Duch święty, aby Kościół ustawicznie uświęcał i aby w ten sposób wierzący mieli przez Chrystusa w jednym Duchu dostęp do Ojca. On to właśnie jest Duchem życia, czyli źródłem wody tryskającej na żywot wieczny; przez Niego Ojciec ożywia ludzi umarłych na skutek grzechu, zanim śmiertelne ich ciała wskrzesi w Chrystusie.

Te słowa mamy zapisane w Konstytucji o Kościele. W dniu pięćdziesiątnicy następuje zstąpienie Ducha Świętego zebranych apostołów, którzy trwają jednomyślnie na modlitwie razem z Maryją Matką Jezusa.

Modlitwa, rozmowa człowieka z Bogiem wypełnia pusty czas oczekiwania. Apostołowie nie tylko rozmyślają o tym czego byli świadkami, lecz zaczynają rozumieć pisma i słowa przekazane przez Jezusa. Dzięki zstąpieniu Ducha Świętego następuje pełne zrozumienie, dokonuje się przemiana i następuje wyjście na zewnątrz.

Jednak dzień pięćdziesiątnicy to nie pierwsze wydarzenie, gdzie mamy wspominanego Ducha Świętego. W pierwszej księdze Pisma Świętego mamy wspominane, że Bóg w momencie stworzenia człowieka tchnął w niego tchnienie życia, dzięki czemu człowiek stał się istotą żyjącą.

Zycie jest darem od Boga, jednocześnie to jest początek nowego stworzenia. Człowiek jako istota żyjąca różni się od innych stworzeń, bo nosi w sobie obraz Boży. Dzięki działaniu Ducha Świętego ten obraz nie jest zniszczony, lecz przez dary Ducha Świętego ciągle udoskonalony.

Święty Paweł daje jasne wskazanie, że nikt bez pomocy Ducha Świętego nie może powiedzieć Panem jest Jezus. Człowiek, nie jest zdolny sam z siebie do wyznania wiary, za każdym razem konieczna jest pomoc.

My może czasami mamy wrażenie, że w naszym życiu nie dzieła Duch Święty. Dlatego za wszelką cenę szukamy różnych impulsów przez uczestnictwo w różnych formach nabożeństw, jedziemy z jednego miejsca na następne, z jednego spotkania na następne, aby tylko móc poczuć impuls do działania. Ale czy na tym polega życie chrześcijanina? który tylko szuka rzeczy nowych, ciekawych.

Apostołowie trwali w wieczerniku na modlitwie. Dlatego w naszym życiu konieczne jest zatrzymanie, aby mieć czas zastanowić się nad nowymi treściami. Następnie podjąć próbę realizacji własnym życiem, tego co usłyszałem i poznałem.

Jednak to wymaga od człowieka kolejnej postawy, która nazywa się systematyczność. Dzisiaj to jest trudne, bo współczesny człowiek nie potrafi skupić się na jednym, lecz ciągle poszukuje czegoś nowego. Widzimy to na prostym przykładzie telefonów, zegarków, samochodów. Dzisiaj nie ma zachęty, aby naprawić stary, lecz należy postępować za panującym trendem, który zachęca do zakupu nowego.

Tymczasem Nauka Jezusa, która jest przekazywana przez Kościół jest statyczna, jest niezmienna, choć jak obecnie widzimy są próby, aby ją zmienić, dostosować do współczesnego świata.  Przez co człowiek może po pewnym czasie czuć się znużony. W takich momentach trzeba szczególnie dostrzec działanie Ducha Świętego, Który działa niewidocznie, nawet kiedy my jesteśmy znużeni na modlitwie, kiedy wydaje się, że to nie ma sensu.

Wytrwałość, pobożność, męstwo, bojaźń Boża lub powiedzmy inaczej szacunek względem Boga. Tym mamy kierować się w naszym życiu, a na pewno nie ulegniemy zwątpieniu, ale będziemy mieć siły do trwania i słuchania co mi chce Jezus powiedzieć.

W wieczerniku Jezus mówi do apostołów Pokój wam. Oni pokoju potrzebowali, bo po wydarzeniach Paschalnych wkradł się do ich serca niepokój.

Jezusowy pokój pojawia się również po wyznaniu grzechów. Podczas zesłania Ducha Świętego, Jezus daje apostołom nakaz odpuszczania grzechów. Dzisiaj dokonuje się to w sakramencie Pokuty, kiedy kapłan w imieniu Boga, mocą Ducha św. jedna penitenta z Bogiem.

Sakrament Pokuty jak i pozostałe sakramenty są miejscami działania Ducha świętego. Kapłan, który jest szafarzem sakramentów działa w mocy Ducha Świętego.

Jednak chce zwrócić uwagę na działanie Ducha Świętego wcześniej. Rachunek Sumienia moment przed spowiedzią św., to chwila, kiedy szczególnie mamy modlić się o światło Ducha Św., aby poznać swoje grzechy, zobaczyć momenty w życiu, gdzie nie byłem wierny Bogu.

Rachunek sumienia może wiązać się ze stresem, bo człowiek powinien sięgnąć w głębie samego siebie, i wtedy pojawia się stres, pojawia się niepokój, bo okazuje się, że wcale nie jestem taki jak bym chciał być postrzegany na zewnątrz. Dlatego trzeba modlić się do Ducha św., aby umieć sobie przebaczyć, zaakceptować sytuację, że jestem człowiek słaby, i prosić Boga o pomoc. Jak będzie przebaczenie sobie, to łatwiej będzie prosić Boga o przebaczenie, a następnie po autentycznym poznaniu siebie, nie będzie pokusy do porównywania się z innymi.

Rachunek Sumienia wymaga czasu, dlatego planując przystąpić do Sakramentu Pokuty poświęćmy na to dłuższy czas, aby dokładnie móc zobaczyć, co jest w moim wnętrzu. Po raz kolejny odwołam się do systematyczności. Jeżeli będziemy praktykować robienie rachunku sumienia każdego wieczoru na zakończenie dnia, wtedy łatwiej będzie mam przypomnieć sobie grzechy przed spowiedzią. Ten sakrament też powinniśmy praktykować regularnie i systematycznie, aby mieć stałą kontrolę nad sobą.

Jezus zapowiedział, że Duch Święty przekona świat o grzechu.   Jak patrzymy na dzisiejszą rzeczywistość, widzimy, do jakiego stopnia jest to trudne; jak nieraz człowiek z łatwością grzeszy, i to publicznie – i się wręcz obnosi! ze swoim grzechem. Jak trudne jest zadanie Ducha Świętego wobec ludzkiego serca, żeby przekonać człowieka, że nie powinien tego czynić – że się powinien wstydzić! Że powinien pokutować, odnaleźć drogę do konfesjonału, szczerze wyznać grzechy i zadośćuczynić.

Trudne jest przekonanie również nas chrześcijan, że mamy się zmienić, bo nie zawsze stajemy się godnymi członkami ciała, którym jest Kościół. Prośmy Ducha Świętego, aby pomógł nam poznać prawdę o sobie i ją przyjąć, a Jego dary, które otrzymujemy niech pomogą nam prowadzić życie w zjednoczeniu z Bogiem i drugim człowiekiem. Amen.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim