Wielki Czwartek 2023

Eucharystia i Kapłaństwo

Uroczystą Mszą Wieczerzy Pańskiej rozpoczynamy obchód dni Triduum Paschalnego. Przychodzimy do naszego Kościoła, na zaproszenie Jezusa, Który pragnął razem z uczniami spożyć Paschę, zanim będzie cierpiał. My możemy zaliczyć się do grona uczniów Jezusa, ponieważ jesteśmy ochrzczeni i dzisiaj nie zostaliśmy w domu, ale podjęliśmy trud, aby uczestniczyć w tych ważnych wydarzeniach, które będą dzisiaj na Mszy św. przypominane. W Modlitwie Eucharystycznej usłyszymy słowa, wskazujące, że ta Msza św. przypomina wieczerzę Jezusa z uczniami, w czasie której ustanowił sakrament Eucharystii. Również nakazał swoim uczniom, aby to w czym brali udział powtarzali i czynili dalej po Jego odejściu.

Eucharystia. Może przyzwyczailiśmy się do tego słowa i ono stało się dla nas powszednie, bez znaczenia. Jednak dla nas chrześcijan, Eucharystia znaczy dziękczynienie. Mamy za co Jezusowi dziękować. Zostawił nam siebie obecnego w Eucharystii pod postaciami chleba i wina.

Na początku chciałbym zając się naszym podejściem do Eucharystii. W pierwszym czytaniu słyszeliśmy polecenia Mojżesza do Narodu Wybranego, który miał spożywać Paschę przed wyjściem z Egiptu. Naród wybrany miał łączyć się rodzinami, aby była właściwa liczba jako danie główne miał być spożywany baranek bez skazy, jednoroczny.

Przenieśmy te przepisy do współczesności. Czy mamy świadomość, że w Kościele tworzymy jedną wielką rodzinę. Przychodząc do Kościoła na Mszę św. przychodzę jako jeden z członków, który ma swoje miejsce we wspólnocie. Wszyscy jako wierzący tworzymy jedną całość. Jeżeli kogoś brakuje, to pojawia się puste miejsce, jak w układaniu puzzli. Dlatego przychodźmy ochotnie do Kościoła, aby uczestniczyć we wspólnym posiłku.

Naszym pokarmem jest szczególny baranek, Jezus Chrystus Bóg-Człowiek, baranek bez grzechu, Który ofiarował się za nas ludzi. Przychodźmy ochotnie, nie z przymusu. Uczestnictwo w Eucharystii traktujmy jak spotkanie z kim ważnym, z kim, kto na nas czeka, aby nas pocieszyć, umocnić, wysłuchać.

Bóg nikogo z Eucharystii nie wyprosi. W wieczerniku byli obecni wszyscy apostołowie. Judasz, który wydał Jezusa, również uczestniczył w najważniejszym wspólnym posiłku Jezusa z Apostołami. Nikt z nas, nie jest wykluczony, że wspólnoty, obojętnie co mu się w życiu przydarzyło. Jezus czeka na wszystkich. Trzeba podjąć tylko wysiłek, trud, aby przyjść na to spotkanie. Bo wielu dostało zaproszenie, ale nie wszyscy mają ochotę i chęć uczestniczyć w uczcie.

Izraelici dostali nakaz, aby do posiłku przepasać się i ubrać sandały. To również zachęta dla nas, aby na Eucharystię przyjść w odpowiednim stroju. Dzisiaj widzimy, jak zmienia się moda. Uczestniczymy we Mszy św. tak, aby się dobrze czuć, a jednocześnie okazać szacunek miejscu i osobie, do której przychodzimy.

Uczestnicząc we Mszy św. nie rezygnujmy łatwo z Komunii św. Starajmy się często przyjmować Go w Eucharystii, za każdym razem, kiedy jesteśmy na Mszy św. Obudźmy w sobie pragnienie spotkania się z Jezusem, tak jak czekaliśmy na Niego podczas przygotowania do Pierwszej Komunii św. Niech radość, że Jezus przychodzi do Mnie, będzie ponawiana na każdej Mszy św.

Uczniowie, zanim wzięli udział w posiłku zostali przez Jezusa oczyszczeni, przez umycie nóg. Jezus zanim zajął miejsce przy stole i pełnił rolę gospodarza, który rozdziela posiłek, uniżył się do roli sługi, który umywa nogi. Możemy się domyślać, że wszyscy uczniowie brali udział w umyciu. Jezus uniża się i chce, aby uczniowie brali udział w posiłku czyści. My również, możemy skorzystać z obmycia Jezusa, które dostępne jest dla nas w Sakramencie Pokuty.

Eucharystia i Pokuta są ze sobą ściśle połączone. Im częściej przystępujemy do Eucharystii, starajmy się systematycznie korzystać, że sakramentu Pokuty, aby weryfikować swoje sumienie. Jednocześnie należy pamiętać, że podczas Mszy św. w momencie, kiedy przyjmujemy Jezusa w Komunii św. to również dokonuje się nasze oczyszczenie ze wszystkich grzechów lekkich.

Na początku Mszy św. jest moment, aby zrobić krótki rachunek sumienia i przeprosić Boga za grzechy, tak aby potem móc Go przyjąć w Komunii świętej. Dlatego nie rezygnujmy z Komunii świętej, bo to tak jakbyśmy rezygnowali z pokarmu. Nasze ciało, bez pokarmu staje się słabe, podobnie dusze, jeżeli nie będzie dostawać pokarmu duchowego bardziej będzie podatna na pokusy i upadki. Komunia św. jest umocnieniem i pokarmem, na drodze do wieczności.

Po umyciu nóg, Jezus daje apostołom nakaz, aby oni czynili to co On im uczynił, mają umywać nogi innym. Te słowa są równoznaczne, ze sławami To czyńcie na moją pamiątkę. W tym momencie dochodzimy do drugiego wymiaru dnia dzisiejszego jest nim Sakrament Kapłaństwa.

Patrząc na to co się dzieję wokół Kościoła, widzimy, ile oskarżeń kierowanych jest przeciw kapłanom, biskupom, za te czy inne decyzje. W ostatnim posiłku z Jezusem uczestniczyli apostołowie, którzy byli ludźmi takimi jak my. Mieli oni swoje słabości, o czym przekonamy się w momencie pojmania Jezusa, gdy oni ze strachu uciekają.

Nie jest łatwo dzisiaj być kapłanem, zwłaszcza kiedy, że strony osób uważających się za wierzących, kapłani doznają najwięcej przykrości. Ale na szczęście więcej jest radości w służbie Kościołowi, wiernym, diecezji, biskupowi. Posłuszeństwo na wzór Jezusa, sprawia, że trudne decyzje przyjmuje się w duchu posłuszeństwa, i w wierze, że Bóg troszczy się o świat i każdego człowieka.

Kapłaństwo to towarzyszenie wiernym w ich życiowych sytuacjach radosnych, kiedy ma się możliwość błogosławić nową rodzinę, udzielać chrztu nowemu członkowi kościoła, przygotowywać na katechezie do przyjęcia sakramentów. Kapłan to też osoba, która towarzyszy w momencie odejścia najbliższych, udziela sakramentów nieuleczalnie chorym, wszystko po to, aby czynić to co Jezus polecił.

 Dlatego dzisiejszego wieczoru dziękujmy Chrystusowi za dar kapłaństwa. Dziękujmy za kapłanów i módlmy się za nich. Módlmy się o nowe powołania kapłańskie i zakonne, aby nigdy nie brakło tych, którzy będą na ołtarz przynosić Jezusa. Amen.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim