Kazanie Trzech Króli 6 Stycznia Mannheim 2023 rok A

Mędrcy ze Wschodu

Wielu z nas zadaje sobie pytanie, kim byli owi Trzech Mędrcy, o których usłyszeliśmy w Ewangelii. Jednego możemy być pewni, są oni przedstawicielami innych narodów, które w Jezusie rozpoznały zapowiedzianego Mesjasza.

Magowie to – początkowo określenie perskich kapłanów w religii Zaratustry, a następnie astrologów, mędrców tłumaczących bieg gwiazd oraz ich wpływ na dzieje ludzi i świata. Tego rodzaju mędrców bardzo ceniono i szanowano.

Obok pozytywnego znaczenia słowa mag ma ono również sens negatywny. Magowie to – czarownicy i szarlatani.

W Mt 2, 1 magowie są przedstawieni pozytywnie jako pobożni mędrcy.

Wyrażenie „ze Wschodu” jest bardzo ogólne. Najstarsza tradycja wskazywała na Persję.

Późniejsza tradycja nazywa ich królami. Nie jest też znana liczba magów. Tradycyjnie mówi się o trzech, ze względu na trzy dary, jakie złożyli Chrystusowi, lecz Martyrologium Syryjskie wspomina o dwunastu.

 Tradycja przypisała imiona magom Kacper, Melchior i Baltazar. Zauważymy, że były to osoby uczone. O tym może świadczyć, że zajmowali się badaniem gwiazd. Na podstawie swoich badań i doświadczeń zauważyli nowe zjawisko na niebie, które zmusiło ich do podjęcia dodatkowych kroków, aby wyjaśnić nową tajemnicę.

To wymaga od nich odwagi. Wyruszają w nieznane, opuszczają swoją ojczyznę i ruszają w drogę. Tylko człowiek odważny jest skłony do podjęcia takiego trudu.

Odwaga i jednocześnie ciekawość i chęć wyjaśnienia zagadki dodają mędrcom siły w czasie drogi.

Następną ważną cechą, którą możemy zauważyć jest pokora. Kiedy mędrcy przybyli do Heroda, pytają się go o radę, jednocześnie przyjmują wskazówki udzielone im przez uczonych zgromadzonych przy królu.

Tylko człowiek pokorny, nie boi się pytać innych o radę i jednocześnie umie przyjąć to co druga osoba do niego mówi. Takimi osobami są bez wątpienia magowie, bo spotkaniu u Heroda udają się w kierunku Betlejem, czyli miejscu, o którym mówili uczeni w Piśmie.  

Pokorę widać również podczas spotkania z Mesjaszem. Kiedy mędrcy zobaczyli dziecko, oddali Mu pokłon i złożyli przyniesione dary, które nie były przypadkowe, lecz miały oznaczały szczegółowo misje Jezusa na ziemi.

Kolejną cechą jest posłuszeństwo Bożym natchnieniom. Podczas snu magowie dostają nakaz, aby wrócić do ojczyzny inną drogę, tak aby nie spotkać się ponowie z Herodem.

Powrót po spotkaniu z Bogiem jest inny, radośniejszy, bo cel został osiągnięty, a nagrodą było zobaczenie na własne oczy obiecanego Mesjasza.

Jakie niesie dla nas przesłanie dzisiejsza uroczystość. Mędrcy są dla nas przykładem do naśladowania. Jako chrześcijanie również my potrzebujemy podjąć wysiłek, mieć odwagę, aby spotkać się z Jezusem.

Pierwszym wysiłkiem będzie obserwowanie i dobre interpretowanie znaków danych przez Boga. Jak mędrcy może i u nas pojawi się tajemnicza gwiazda, która będzie świecić mocniej niż pozostałe. Ważne, aby nie poddać się lenistwu, tylko iść za nią do miejsca wskazanego.

Dlatego konieczna jest odwaga, aby podjąć pierwszy krok, opuścić dotychczasowe miejsce, porzucić dotychczasowe przyzwyczajenia. A czy my to lubimy robić? Nie zawsze, bo wolimy postępować tak jak nam jest wygodnie. I gdzie tu miejsce na odwagę.

Nasza odwaga może być widoczna w podejściu do przyjmowania sakramentów. Przejawem odwagi będzie dla nas częstsze przystępowanie do stołu Eucharystii, nie tylko od święta.

Odwagą może być może być świętować niedzielę jako dzień poświęcony Bogu, a nie traktowanie jako okazji do nadrobienia zaległości a może i czasem dodatkowej pracy.

Nasze życie ciągłe podejmowanie z odwagą swoich obowiązków.

Mędrcy po spotkaniu z Jezusem wrócili inną drogą do domu. To nam pokazuje, że spotkanie z Jezusem zmienia człowieka. Wysiłek mędrców został nagrodzony. My również, jeżeli podejmiemy wysiłek spotkanie i poszukania Jezusa, wtedy sami doznamy przemiany.

Zobaczymy, że to za czym tak uparcie podążamy, to nie jest najważniejsze. Ważne ma być wzrastanie w wierze, skierowanie kroków ku Bogu, aby już nie wracać do tego co robiliśmy wcześniej. Spotkanie z Jezusem to wejście na nową drogę, która może być wymagająca, ale na tej drodze nie jesteśmy sami, bo prowadzi nas sam Jezus.

Mędrcy podczas spotkania Jezusa złożyli Mu dary. My również możemy złożyć Jezusowi nas samych, oddać Mu się w opiekę, być Mu posłusznym, bo to jest najlepsze co możemy Mu zaoferować. Dzisiejsza uroczystość jest wezwaniem dla nas, abyśmy uznali w Jezusie naszego Boga i Pana, abyśmy się do Niego umieli zawsze przyznać, nie zapierali się Go, ale pozwoli się Mu przemieniać.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim