Logika ziarna
„Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, a jeżeli obumrze, przynosi plon obfity.” (J 12,24)
Logika Ewangelii to logika ziarna…
Tego ziarna, które pada na ziemię żyzną i plon wydaje; trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny… (Por. Mk 4,1-20)
Logika Ewangelii to logika ziarna…
Tego, które jest najmniejsze ze wszystkich ziaren, ale posiane w ziemie, rośnie i staje się drzewem, tak że ptaki znajdują w nim schronienie. (Por. Mk 4,30-32)
Logika Ewangelii to logika ziarna…
Tego, które zasiane w ziemię kiełkuje i rośnie. I „ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie.” (Mk 4,28)
Logika Ewangelii to logika ziarna…
Tego ziarna, które wpadłszy w ziemię, obumrzeć musi, żeby przynieść plon obfity… (Por. J 12,24)
Bo „Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.” (J 12,25)
Logika Ewangelii to logika ziarna…
