Kazanie 10 niedziela zwykła rok A Mannheim 2023

Liczy się miłość

Liturgia słowa niedzieli okresu zwykłego koncentrują się na opisywaniu działalności publicznej Jezusa. Dzisiaj słyszeliśmy opis powołania celnika Mateusza.

W Izraelu zwód celnika był pogardzany, często osoby wykonujący ten zawód byli porównywani z grzesznikami. Dlatego nie cieszyli się popularnością, uważani często za zdrajców, którzy dla pieniędzy służą Rzymowi. Dlatego nie może nas dziwić reakcja na postępowanie Jezusa, który nie tylko zwraca się ze słowem do Mateusza, prosząc, aby ten stał się Jego uczniem, ale gorsze wydaje się pójście do Mateusza w gościnę i spożycie posiłku. Dlatego pojawia się oburzenie, ze strony faryzeuszy.

Co Jezus chciał pokazać swoim postępowaniem? Przede wszystkim Jezus wchodząc do Mateusza na posiłek, chce pokazać, że dla niego każdy człowiek jest ważny. Dla Jezusa nie liczy się zawód wykonywany przez Mateusza, lecz na pierwszym miejscu jest osoba. Jezus w każdym człowieku rozpoznaje Boże stworzenie, każdy człowiek nosi w sobie obraz Boga, niezależnie co robi.

Jezus przychodzi do Mateusza z miłością, daje mu nadzieję, że również on może być zbawiony. Mateusz staje się jednym z uczniów Jezusa, dodatkowo to co zobaczył opisał w Ewangelii, aby również inni mogli zobaczyć jak wielkie miłosierdzie okazuje Bóg tym, którzy do Niego się nawrócą i rozpoznają w Nim obiecanego Mesjasza.

Mateusz na słowo Jezusa zostawił wszystko i poszedł za Jezusem, od tego momentu jego życie zmienia się, porzuca to co było dawniej, koncentruje się na poznaniu swojego nauczyciela, który nie przyszedł powołać sprawiedliwych, lecz grzeszników.

Jezus ze swoim słowem przychodzi do nas, bo my też jesteśmy grzesznikami. On chce nas poprowadzić nową drogą, wyzywa nas do zostawienia dotychczasowych zajęć i rozpoczęcia nowego etapu życia. Wzorem oprócz Mateusza jest dla nas Abraham, o którym słyszeliśmy w drugim czytaniu. Doskonale znamy jego historię, wiemy na jakie próby był wystawiony, aby Bóg ostatecznie przekonał się o Jego wierze i za to Abraham jest nazwany ojcem narodu.

Abraham może być dla nas przykładem do naśladowania. W życiu każdego z nas pojawiają się trudne sytuacje, jesteśmy postawieni w sytuacjach, kiedy do końca nie wiemy co mamy robić. Być może ktoś z nas czuje się wykluczony przez środowisko jak Mateusz, za poglądy, religie lub sytuację życiową. W takich momentach trzeba nam mieć wiarę Abrahama, który cały czas wiedział, że to co robi jest Bożym planem, a on jest częścią tego planu.

Podobną postawę powinien zająć każdy z nas. Trzeba mieć przekonanie, że jesteśmy częścią Bożego planu, którego celem jest zbawienie człowieka. Bóg może posłużyć się również nami, tylko musimy Mu ostatecznie zaufać i wykonywać wszystko co wymaga.

Wymagania Boga znamy. Jest to żyć i przestrzegać Bożych Przykazań, spotykać się z Nim na Eucharystii, karmić się Słowem Bożym. Kiedy to wszystko będzie obecne w naszym życiu, to nie będziemy mieć żadnych wątpliwości.

A może częściej zachowujemy się jak faryzeusze, który szukają sposobu, aby Jezusa ośmieszyć, wykazać, że nie przestrzega prawa. Każdy z nas może być do nich podobny, kiedy w naszym sercu zamiast miłości do bliźniego pojawia się zazdrość, pycha, krytyka i szukanie wad. To nie jest postawa do naśladowania. Jeżeli widzimy u siebie takie wady, to trzeba się ich wyzbyć, aby być wolnym i szczęśliwym człowiekiem.

Jak powiedziałem, Jezus zna nas doskonale z naszymi wadami i zaletami, dlatego przychodzi do nas z zaproszeniem.  O tym poucza nas pierwsze czytanie. Prorok wyzywa jeszcze do poznania Pana.

Poznanie oznacza mieć z kim związek, relacje. Poznanie wymaga, aby odsłonić przed drugim to co jest normalnie zamknięte. Poznanie oznacza zaufanie. Bóg nas zna, ale czy ja znam Boga?  Być może pojawi się odpowiedz, odmawiam modlitwy, uczestniczę w rekolekcjach. Ale czy to prowadzi mnie do lepszego poznania Boga?

Liczy się tylko miłość. Jezus w całym swoim życiu kierował się tylko miłością. Miłość definiuje postępowanie Jezusa. Osoby o których słyszeliśmy w dzisiejszej liturii słowa, są osobami, które doświadczyły miłości Boga, dlatego podejmują radykalny krok zmiany dotychczasowego życia i pójścia za miłością.

W naszym życiu jest wiele sytuacji, kiedy możemy pokazać miłość na zewnątrz. Poznać i wypełniać to, co jest słuszne, znaczy nieustannie oddawać Bogu całe swoje życie. Skoro On totalnie! oddał nam całego siebie, trzeba, abyśmy swoje życie codziennie powierzali Mu w ofierze, tam, gdzie jesteśmy: w rodzinie, w szkole, w pracy, w sąsiedztwie czy na ulicy. Abyśmy świadczyli o Bogu w świecie każdym zadaniem, jakie przed nami stawia, podjętym z radością i wypełnionym z całkowitym zaufaniem i posłuszeństwem.

Słuszne jest, żebyśmy w tym duchu przynosili nasze tygodniowe dokonania – zarówno sukcesy, jak i porażki – na niedzielną Mszę Świętą i łączyli z Ofiarą Jezusa, którą On składa dla nas i za nas.

Ze wszech miar słuszne jest, żebyśmy przyjmowali od Niego w Eucharystii nasze życie przemienione, coraz bliższe obrazowi i podobieństwu, jakie Bóg złożył w nas przy stworzeniu. Bóg jest miłością i każdy z nas nosi Jego miłość w sobie.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim