Kazanie Wniebowstąpienie Pańskie Mannheim 2023 Rok A

Wniebowstąpienie

40 dni po Zmartwychwstaniu Kościół obchodzi uroczystość Wniebowstąpienia Pana Jezusa. Jak opisuje w pierwszym czytaniu św. Łukasz, Jezus został wzięty do nieba na oczach uczniów.

Możemy się domyślać, że rozstanie z Jezusem nie należało do łatwych. Jednak Apostołowie do odejścia swojego nauczyciela byli przygotowywaniu. Szczególnie po Zmartwychwstaniu Jezus nie przebywał z uczniami cały czas, lecz ukazywał się im w pewnych sytuacjach. Przyszedł do nich do Wieczernika, kiedy strach paraliżował ich z obawy przed żydami, wyjaśniał pisma i łamał chleb, dla uczniów udających się do Emaus, towarzyszył przy połowie, to tylko niektóre momenty.

Od samego początku Jezus daje do zrozumienia, że Jego odejście jest konieczne, bo inaczej nie będzie mógł przyjść Duch Święty. Uczniowie tych słów nie rozumieją, albo nawet nie chcą ich słyszeć. Dlatego - jak wspomną św. Łukasz - Apostołowie intensywnie wpatrują się w niebo, jakby chcieli, aby Jezus zmienił zdanie i pozostał z nimi na zawsze.

Przy nim czuli się bezpieczni, bo on potrafił uciszyć burzę na jeziorze, kiedy byli w niebezpieczeństwie. Jezus zatroszczył się o jedzenie, kiedy oni nie zabrali chlebów. W takiej sytuacji każdy z nas, wolałby, aby wszystko pozostało jak dawniej, po staremu. Tymczasem Jezus żąda od nich samodzielnego działania. Zabiera ich na górę, tam daje nakaz, mają iść na cały świat i udzielać chrztu jednocześnie przekazując Ewangelię.

Po raz kolejny góra staje się miejscem szczególny. Na górze dokonało się przemienienie, na górze Jezus modlił się, przed wyborem dwunastu. Ostatnie spotkanie dokonuje się na górze, ale to również początek czegoś nowego. Wniebowstąpienie rozpoczyna nowy etap w historii chrześcijaństwa.

Ważne jest końcowe zdanie, które zapisał św. Mateusz. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. To słowa nadziei, to słowa pokrzepienia, że nikt nie jest pozostawiony sam sobie, bo obok jest Jezus.

Z czym nam kojarzy się dzisiejsza uroczystość? Zastanówmy się jaka mogłaby być moja reakcja, na podobną sytuację.

Może jak uczniowie, odczuwamy strach, kiedy sami musimy wziąć odpowiedzialność za swoje życie.

Jezus żąda od nas jeszcze jednego, mamy wyjść na górę i się z Nim spotkać. Od Jezusa otrzymamy błogosławieństwo, aby nasze zadania realizować. Na początku trzeba tylko podjąć wysiłek wspinaczki, a jak wiemy to nie jest łatwe, bo wymaga wysiłku, pokory i pokonania własnych słabości i ograniczeń.

Podczas wspinaczki potrzebujemy wzmocnienia, aby nie ustać w drodze. Pismo Święte, Eucharystia, modlitwa to nasza pomoc w drodze. Musimy znaleźć czas, aby po to sięgnąć, inaczej nas wysiłek będzie darmowy.  Jeżeli będziemy mieć określony jasny cel, to pokonamy trudności i na górze zobaczymy Jezusa.

Podczas wniebowstąpienia dokonuje się posłanie. Jezus posyła nas tak jak apostołów, aby dawać o nim świadectwo.

Dzisiaj być świadkiem Jezusa nie jest łatwo, bo trzeba samemu zmierzyć się z negatywni opiniami, a jednocześnie samemu prowadzić życie godne świadka Jezusa.

Na czym polega „świadczenie” o Chrystusie?

Przede wszystkim mamy angażować się w Chrystusa, w Jego życie, dzieło, w Jego prawdę i miłość. Tak jak On włączył się całkowicie w nasze ziemskie życie, tak i my mamy włączyć się w Jego życie. On przez swoje wcielenie stał się jednym z nas, podobnym do nas we wszystkim oprócz grzechu. Mamy pogłębiać naszą wiarę w obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie, brać udział w Eucharystii niedzielnej i świątecznej. Mamy wzrastać w wierze i miłości wobec Boga i ludzi.

Z tej postawy zaangażowania się w życie Boże rodzić się będzie postawa apostolska. Na chrzcie świętym wszyscy zostaliśmy powołani do głoszenia Ewangelii, może nie zawsze słowami, ale przykładem dobrego życia. Tak pogłębioną i umocnioną wiarą i zdobytą wiedzą religijną powinniśmy się też dzielić z innymi, zwłaszcza z najbliższymi.

Święty Łukasz zapisał jeszcze jedne ważne słowa, Ten Jezus wzięty do nieba, Którego wiedziecie, przyjdzie tak samo. To słowa dające nadzieję, ale i zobowiązanie do ciągłego czuwania.

Jako uczniowie Jezusa wierzymy, że on przyjdzie na końcu czasów i wtedy dokona się sąd nad światem, jednak godzina przyjścia dla nas nie jest znana. Dlatego mamy tak żyć, aby być gotowym na spotkanie Jezusa w każdym momencie życia, aby nie być zaskoczonym w momencie przyjścia.

Nasze czuwanie na przyjście Jezusa ma być widoczne w życiu. Naszym życiowym celem niech będzie świętość. Doskonale zdajemy sobie sprawę, że nie jest to zdanie łatwe, dlatego trzeba otworzyć się na Bożą obecność, uwierzyć w słowa Jezusa, że jest cały czas obok nas i pojąć wysiłek, aby zjednoczyć się z Nim w wieczności.

Pomocą dla nas jest wspólnota Kościoła. Miejsce, gdzie Jezus pozostał na ziemi, aby każdy z nam mógł się z Nim spotkać i usłyszeć Jego wskazówki.

Dzisiejsza uroczystość mówi nam jeszcze jedną prawdę. Jezusowe dzieło okupienia dokonane na krzyżu, otworzyło drogę do nieba dla wszystkich świętych, którzy razem z Jezusem cieszą się chwałą. Odkupienie otworzyło drogę i dla nas, bo my przez uczestnictwo we Eucharystii mamy udział w tym czego dokonał Jezus. Dlatego zróbmy wszystko, aby nie utracić drogi prowadzącej do nieba. Pójcie razem z Jezusem gwarantuje nam, że będziemy szli we właściwym kierunku i znajdziemy miejsce przygotowane dla nas w domu naszego Ojca. Amen.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim