13 niedziela zwykła B (2021)
Mdr 1,13-15;2,23-24; Ps 30; 2 Kor 8,7.9.13-15; Mk 5,21-43
Żebym się choć dotknęła Jego płaszcza…
W poprzednią niedzielę słyszeliśmy opis ucieszenia burzy na jeziorze. Jedno: „Milcz, ucisz się!” Jezusa wystarczyło, by potężny żywioł przestał zagrażać. (Por. Mk 4,39)
Ale wcześnie był wyrzut uczniów wobec śpiącego, wdającego się być nieobecnym, Jezusa.
„Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?” (Mk 4,38)
I na pewno była w tym wyrzucie rozpacz, ale może i nadzieja, że kto jak kto, ale Nauczyciel potrafi coś poradzić.
Jeżeli była ta nadzieja, to dopiero w zalążku. I może był w tym krzyku też zalążek wiary. Ale jeżeli był, to o wiele mniejszy niż ziarnko gorczycy…
Na wiarę też - a właściwie jej brak - wskazuje Jezus, gdy mówi do uczniów:
„Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?” (Mk 4,40)
Temat wiary powraca w dzisiejszej Ewangelii. Ale nie chodzi już o jej brak. Teraz chodzi o ludzi, którzy mają wiarę. Wiarę wielką. Wiarę, która każe im zwrócić się z prośbą do Jezusa.
Święty Marek Ewangelista pozwala nam dzisiaj stać się świadkami dwóch cudów. Albo – gdy popatrzeć na to z innej perspektywy – dwóch próśb zanoszonych z wiarą do Jezusa.
Ciekawe, że zwykle oszczędny w słowa Ewangelista opisuje te cuda obszernie. Widocznie są bardzo ważne. Widocznie wiara proszących jest bardzo ważna…
Pierwsza prośba to prośba Jaira. Prośba wypowiedziana:
„Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła.” (Mk 5,23)
Któż z nas nie zna takiej sytuacji?...
Kogoś bliskiego dotyka nieszczęście, choroba, cierpienie… Ktoś bliski postawiony jest przed próbą, trudnym wyborem, niełatwym zadaniem. I prosimy Boga w jego intencji.
Fachowo nazywamy to modlitwą wstawienniczą. Modlitwą prośby za kogoś…
Druga prośba z dzisiejszej Ewangelii nawet nie była wypowiedziana; rodziła się w myśli; rodziła się z dwunastoletniego cierpienia i rozpaczy.
„Żebym się choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa.” (Mk 5,28)
To też znamy ze swojego życia…
Są sytuacje, gdy wydaje się nam, że nic nie można już zrobić. Dotykają nas tak bardzo boleśnie. I zostaje tylko modlitwa… Zostaje tylko wiara…
Kobiecie z Ewangelii ta wiara wystarczyła. Dotyk był uzdrawiający…
Zauważmy, że inni ludzie - z dzisiejszej Ewangelii - też dotykali Jezusa, jak to bywa w tłumie. Ale dotykali bez wiary; dotykali bez prośby. I żaden cud się im nie wydarzył…
A Jair?...
Jair musiał przejść jeszcze jedną próbę swej wiary. Bo Jezus jednak nie zdążył; bo ludzie donieśli, że córka już umarła. I Jair miał do wyboru: pogrążyć się w rozpaczy albo zawierzyć słowom Jezusa.
A jeszcze ci ludzie, którzy doradzają, by się poddać. I ci, którzy się wyśmiewają…
Jair zawierzył i został wysłuchany…
Ale to była naprawdę sytuacja „postawiona na ostrzu noża”. Równie dobrze mógł Jair pogrążyć się w rozpaczy. I wtedy pewnie na rozpaczy ta historia by się zakończyła.
Dzisiejsza Ewangelia uczy nas, że warto prosić; że warto być w tej prośbie wytrwałym. Ale przede wszystkim, że trzeba prosić z wiarą.
Prosić za siebie…; ale prosić też za innych…
Modlitwa prośby i jej ważna odmiana: modlitwa wstawiennicza. Takiej modlitwy uczy nas dzisiejsza Ewangelia.
I trzeba zacząć od zaraz. Przecież jesteśmy na Eucharystii. Za chwilę będziemy ofiarować Bogu chleb i wino. Złóżmy wraz z nimi nasze prośby; prośby za siebie i prośby za innych.
Przecież mamy, o co prosić…
I prośmy z wiarą…
Inaczej będziemy jak ci ludzie z tłumu, którzy wprawdzie dotykali Jezusa, ale ten dotyk nic nie przynosił.
Prośmy z wiarą…
Niech cała Msza święta będzie przeniknięta naszą modlitwą i naszą wiarą. Nawet jeżeli miałaby to być na razie tylko modlitwa prośby. Nawet jeżeli na początku musielibyśmy prosić o samą wiarę…
Wiara jest tak ważna! Od niej zaczyna się wszystko… Prośmy więc mocno o wiarę. Do każdej i każdego z nas Chrystus mówi dzisiaj przecież:
„Nie bój się, wierz tylko!” (Mk 5,36). Amen.
Ks. Bogusław Banach, PMK Mannheim
