Kazanie 6 niedziela zwykła rok A Mannheim.
Wypełnić Przykazania
Wielokrotnie zadajemy sobie pytanie, co trzeba zrobić, aby być szczęśliwym na ziemi? Możemy być podobni do jednego młodzieńca, który przyszedł do Jezusa i zadał pytanie, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne. Odpowiedz Jezusa była bardzo prosta, zachowuj przykazania.
To samo może usłyszeć, każdy z nas. Dzisiaj Jezus w Ewangelii jeszcze bardziej precyzuje, po co przyszedł na ziemię. Misja Jezusa nie polega na zniesieniu przykazań, które naród wybrany otrzymał od Boga za pośrednictwem Mojżesza. Jezus przyszedł wypełnić przykazania w sposób pełny, nadał im nowy pełniejszy sens, wskazał, że przykazania tworzą całość, odnoszą się bezpośrednio do Boga i człowieka. Jednocześnie dając przykazania Bóg odpowiedział na potrzeby człowieka, którzy zawsze szukał sposobów jak osiągnąć szczęście.
Niestety, kiedy dzisiaj patrzymy na postępowanie człowieka, łatwo możemy zauważyć, że nie zawsze szuka on szczęścia w wypełnianiu Bożych przykazań. W świecie spojrzenie na przykazania Boże jest dokładnie odwrotne, uważa się, że one krępują naszą wolność. A przecież przykazania stoją na straży! wolności. Dlatego powinno się je podziwiać, szanować i się do nich całościowo stosować – do samej głębi i przez wszystkie chwile, aż do końca naszego życia.
Czytaj więcej...
Kazanie 5 niedziela zwykła rok A Mannheim 2023
Sól ziemi i światło świata
W dzisiejszej liturgii słowa, po raz kolejny Jezus daje nam jasne konkretne wskazania odnośnie do naszego ziemskiego życia. Mamy być dla innych solą i światłem. Nie jest to zdanie łatwe, ponieważ możemy spotkać się ze sprzeciwem ze strony naszych współbraci w wierze.
Każdy z nas jest dziś wezwany do bycia solą ziemi i światłem świata. Nasza więź z Bogiem i Kościołem musi mieć zatem przeniesienie na naszą codzienność: rodzinę, przyjaciół, środowisko pracy i na każdego napotkanego człowieka.
Za św. Pawłem czujemy „drżenie”, które jest wyrazem naszej odpowiedzialności za drugiego człowieka, ale świadomi swego posłannictwa zmieniamy smak tej ziemi, dajemy światło, nadając właściwy sens i kierunek naszemu ziemskiemu pielgrzymowaniu. Wiemy, że współczesny świat, naznaczony co najmniej niechęcią do osób wierzących w Chrystusa, patrzy na nas, z jednej strony szukając świadectwa naszej wiary, a z drugiej – z radością przyjmując każdy nasz upadek i grzech, by usprawiedliwić własną niewiarę i grzech. Stąd potrzeba czujności, by nie być zgorszeniem dla choćby najmniejszego z braci.
Czytaj więcej...
4 niedziela zwykła A – 2023
So 2,3; 3,12-13; Ps 146; 1 Kor 1,26-31; Mt 5,1-12a
Godni pozazdroszczenia
Uczestniczymy w Eucharystii…
Jak uczniowie przystępujemy do Jezusa. A On – tak, jak wtedy na górze – otwiera swoje usta i naucza:
„Błogosławieni ubodzy… Błogosławieni, którzy się smucą… Błogosławieni cisi… Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości… Błogosławieni miłosierni… Błogosławieni czystego serca… Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój… Błogosławieni, którzy cierpią prześladowania dla sprawiedliwości…” (Por. Mt 5, 3-10)
Znamy te słowa, jedne z piękniejszych w Ewangelii. Ale czy je naprawdę rozumiemy?... Ale czy w nie wierzymy?... Ale czy nimi żyjemy?...
Błogosławiony znaczy szczęśliwy. Użyte tutaj greckie słowo makarios nie mówi jednak o szczęściu emocjonalnym, a raczej chodzi o stan, pomyślną sytuację, uprzywilejowane, godne pozazdroszczenie położenie.
I w tym kontekście dziwnie brzmią słowa Jezusa. Dziwnie brzmiały wtedy, gdy ponad dwa tysiące lat temu je wypowiadał i jeszcze chyba dziwniej brzmią dzisiaj.
Czytaj więcej...
