Polska Misja Katolicka w Mannheim obejmuje posługą duszpasterską Polaków zamieszkałych w północnej części diecezji Freiburg: region Rhein-Neckar (dekanaty: Mannheim, Heidelberg, Weinheim, Wiesloch, Kraichgau) i Odenwald-Tauber (dekanaty: Buchen, Lauda, Mosbach, Tauberbischofsheim). Początki duszpasterstwa polskojęzycznego w Mannheim sięgają jednak XIX wieku.
Kronika parafii niemieckiej św. Bartłomieja w Mannheim-Sandhofen wspomina, że już w połowie XIX w. Polacy, którzy przybyli z ziemi poznańskiej w poszukiwaniu pracy i zatrudnieni w fabryce włókienniczej (Spinnereifabrik), mieszkali w Mannheim w dzielnicy Sandhofen (Jutekolonie). Modlili się oni w kościele św. Bartłomieja i odmawiali różaniec (tyle kronika). Do dzisiaj zachował się sztandar Bractwa Różańcowego z 1910 r., zakupiony przez polskie kobiety.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. Polacy pozostali dalej w Jutekolonie w Mannheim-Sandhofen. Tu założyli Związek Sokołów oraz wstąpili w 1923 r. do Związku Polaków w Niemczech — oddział Mannheim-Sandhofen. Stałej posługi duszpasterskiej w języku polskim wtedy jednak nie było. Jedynie na święta Bożego Narodzenia i na Wielkanoc przybywał polski duszpasterz z Westfalii.
Stałe duszpasterstwo polskie rozpoczęło się od zakończenia II wojny światowej. W maju 1945 r. w namiotach, barakach i pustych bunkrach w Mannheim mieszkało przeszło 30 tys. Polaków. W czasie okupacji w Mannheim był obóz pracy: 1300 Polaków pracowało przymusowo w fabryce samochodów Mercedes-Benz, a w pobliskim Ludwigshafen — 3800 w fabryce chemicznej BASF. W tym czasie w Palatynacie i Badenii pracowały przymusowo dziesiątki tysięcy Polaków. W 1945 r. dla tych Polaków utworzono w Mannheim-Käfertal centrum szkoleniowe, a później powstały tzw. Oddziały Wartownicze i Techniczne przy Armii Amerykańskiej. Ordynariusz dla Polaków w Niemczech abp Józef Gawlina przydzielił do skupisk polskich i obozów UNRRA duszpasterzy wyzwolonych z obozu koncentracyjnego w Dachau.
16 VI 1945 r . do Mannheim przybył z Dachau ks. Juliusz Janusz i rozpoczął pracę jako etatowy kapelan Oddziałów Wartowniczych i Technicznych przy Armii Amerykańskiej. Otrzymał przydział do Batalionu 3 Mannheim-Käfertal. W 1946 r. z chwilą uformowania Oddziałów Wartowniczych w Centra do sztabu każdego z nich wszedł kapelan w randze kapitana. W Mannheim, gdzie był główny obóz szkoleniowy Oddziałów Wartowniczych, w latach 1945-1950 na etatach stałych kapelanów pracowali księża: Feliks Gąsiorowski, Tadeusz Janowski, Stanisław Jezierski, Karol Radzienta i Franciszek Wajda. W Mannheim od 1950 do 1990 r. wychodził w języku polskim dziennik „Ostatnie Wiadomości" — organ prasowy Oddziałów Wartowniczych i Technicznych przy Armii Amerykańskiej.
Dzięki inicjatywie naczelnego kapelana Oddziałów Wartowniczych ks. prałata Juliusza Janusza powstał Ośrodek Polonijny „Marianum" w Carslberg-Pfalz. W tym ośrodku przez dziesiątki lat pod opieka sióstr felicjanek polskie sieroty i półsieroty otrzymywały katolickie wychowanie.
Po śmierci ks. prałata Juliusza Janusza – 7 IX 1978, duszpasterzem w Mannheim został ks. Kazimierz Latawiec. Do Mannheim przybył on już w 1963 r. i od tego czasu był kapelanem przy Oddziałach Wartowniczych (w randze: kapitan, major, pułkownik).
1 IV 1979 r. dekretem abpa Oskara Saiera została ustanowiona Polska Misja Katolicka w Mannheim, a jej proboszczem został mianowany ks. Kazimierz Latawiec.Gdy w 1996 r. Oddziały Wartownicze i Techniczne przy Armii Amerykańskiej zostały rozwiązane, troska duszpasterska skoncentrowała się tylko na wiernych pochodzenia polskiego mieszkających na terenie misji.
W roku 2008 ks. prałat Kazimierz Latawiec przeszedł na emeryturę a urząd proboszcza w PMK Mannheim objął ks. Bogusław Banach.
Na podstawie: Duszpasterstwo polskojęzyczne w Niemczech 1945-2005, wyd. S. Bober, S. Budyn, Lublin-Hannover 2006.
