12 Niedziela Zwykła B (2024)
Hb 38,1.8-11; Ps. 107; 2 Kor 5,14-17; Mk 4,35-41
Kim właściwie On jest?
Na początek dwie uwagi, które pomogą nam lepiej odczytać dzisiejszą Ewangelię:
Pierwsza: Gwałtowny sztorm na Jeziorze Galilejskim nie jest niczym nadzwyczajnym. Jezioro, które leży w rowie tektonicznym - 210 metrów poniżej poziomu morza - otoczone jest z trzech stron górami. Wąwozem rzeki Jordan często napływa nad jezioro zimne powietrze z potężnych gór Hermonu. Zderzenie tego powietrza z ciepłym powietrzem nad jeziorem powoduje silne sztormy, które nagle się pojawiają i nagle znikają.
Druga uwaga: Izraelici nie należą do ludzi morza. Owszem niektórzy Apostołowie – jak Piotr, Andrzej, Jan i Jakub – byli rybakami. Jednak nawet oni w czasie połowów raczej trzymali się blisko brzegu, bo i ich łodzie do dalekich podróży nie były przystosowane.
A teraz już Ewangelia…
Owego dnia, gdy zapadł wieczór, Jezus rzekł do swoich uczniów: «Przeprawmy się na drugą stronę». (Mk 4,35)
To był akt odwagi ze strony uczniów. Wypłynąć na pełne jezioro, gdy zapadał wieczór. A jednak to robią. Poruszeni wcześniejszymi cudami i nauczaniem Mistrza wyruszają na drugi brzeg jeziora, którego szerokość wynosi 13 kilometrów.
Uczniowie się trudzą, a Jezus – zmęczony nauczaniem – śpi w tyle łodzi. Samo to pewnie nie byłoby problemem, gdyby nie burza, - gwałtowny sztorm i fale, które przelewały się przez łódź, tak, że zaczęła napełniać się wodą. Uczniom zajrzało w oczy widmo śmierci.
Czytaj więcej...
Kazanie 11 niedziela zwykła rok B Mannheim.
By nie zmarnować ziarna
W swoim nauczaniu Jezus wielokrotnie odwoływał się do sytuacji środowiska w jakim się znajdował. Z jednej strony miało to pozwolić lepiej Jego słuchaczom zrozumieć treść Jego nauki, a z drugiej strony miało im zobrazować, że Królestwo Boże, o którym tak wiele słyszą, nie jest czymś odległym, ale jest na wyciągnięcie ręki, kiedy człowiek podejmie współpracę z Bogiem.
Przypowieść o ziarnie, które wpadłszy w ziemię, kiełkuje pokazuje proces, który jest dla człowieka nie widoczny; jest to po części tajemnica. Dobre ziarno przynosi dobry owoc, tak, aby wszyscy byli zadowoleni. Jednak rola człowieka jest ważna, bo on powinien odpowiednio przygotować glebę, aby ziarno miało odpowiednie warunki i wydało konkretny owoc.
Dodatkowo konieczne są odpowiednie warunki atmosferyczne. Kiedy wszystkie warunki zostaną spełnione, najmniejsze ziarno może stać się dorodnym drzewem, które staje się schronieniem dla innych zwierząt.
Moi drodzy, możemy spojrzeć na siebie jako na glebę, którą uprawia Bóg i rozsiewa ziarno, aby wydało oczekiwany plon. Jednak nasza rola nie jest bez znaczenia, nie możemy pozostać biernymi. Aby Boże ziarno wydało w nas dobry owoc, potrzeba stworzyć mu odpowiednie warunki. Dlatego zastanówmy się teraz jakie warunki stwarzam, kiedy Bóg sieje swoje ziarno w moje serce.
Czytaj więcej...
Kazanie 10 niedziela zwykła rok B Mannheim 2024.
Pokonać Szatana
Jakie myśli pojawiają się w naszej głowie po usłyszeniu dzisiejszej Ewangelii? Czy jesteśmy gotowi Jezusowi uwierzyć bez żadnych wątpliwości, a może jak uczeni w Piśmie i Faryzeusze będziemy chcieli szukać argumentu, byle tylko postawić na swoim i ostatecznie ośmieszyć Boga, a wywyższyć człowieka?
Doskonale zdajemy sobie sprawę, że nam chrześcijanom nie jest łatwo dzisiaj opowiadać się po stronie Jezusa, bo Jego nauka nie należy do łatwych i aby nią żyć trzeba wymagać od siebie wiele poświęcenia, aby zobaczyć owoce w późniejszym czasie. Nikt z nas nie jest wolny od pokus. Jak słyszeliśmy w pierwszym czytaniu wszystko zaczęło się zaraz po stworzeniu świata. Szatan okazał się wiele sprytniejszy od człowieka, który z woli i zamysłu Boga miał cieszyć się wspólnotą z Bogiem. Jednak pokusa władzy, panowania, brak kontroli ze strony Boga, perspektywa budowania świata według swojego zamysłu okazała się mocniejsza od głosu Boga, Który dał nakaz, aby nie spożywać owocu z drzewa w środku ogrodu.
Czytaj więcej...
