22 Niedziela Zwykła B (2024)
Pwt 4,1-2.6-8; Ps 15; Jk 1,17-18.21b-22.27; Mk 7,1-8.14-15.21-23
Z serca człowieka …
Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym. (Mk 7,21-23)
Sprawa rytualnej czystości była dla Żydów bardzo ważna. Tylko człowiek rytualnie czysty mógł uczestniczyć w kulcie; mógł stanąć przed Bogiem.
Gdy człowiek zaciągnął nieczystość – a można było to uczynić na wiele sposobów, choćby przez kontakt z osobami czy rzeczami rytualnie nieczystymi, czy też poprzez spożycie nieczystych potraw – gdy więc człowiek zaciągnął nieczystość, musiał się poddać rytualnym obmyciom, by na powrót stać się zdolnym do uczestnictwa w kulcie.
Przepisy dotyczące rytualnej czystości pochodzą z Prawa Mojżeszowego; a więc z Biblii. Zwłaszcza w Księdze Kapłańskiej (Kpł 11-15) i Księdze Powtórzonego Prawa (Pwt 14) znajdujemy całe rozdziały poświęcone temu tematowi.
Faryzeusze zaś - chcąc sprostać wymaganiom dotyczącym rytualnej czystości w sposób możliwie najdoskonalszy - dodali jeszcze swoje przepisy i prawa. Ale przecież po to, by Prawu Bożemu zadośćuczynić. Przynajmniej tak im się wydawało…
Czytaj więcej...
Kazanie 21 Niedziela Zwykła rok B Mannheim.
Odejść czy pozostać?...
W kolejną niedzielę w Ewangelii usłyszeliśmy mowę eucharystyczną Jezusa. Dzisiaj ewangelista Jan przedstawił opisał nam końcowy fragment. Po reakcji zgromadzonego tłumu, możemy się przekonać, że słowa wypowiadane przez Jezusa, nie zostały przez wszystkich dobrze zrozumiałe, dlatego wśród ludzi pojawia się szemranie, ocenianie, wielu zgromadzonych czuje się zgorszonych słowami Jezusa, w konsekwencji opuszczają Go.
Przyczyną odejścia nie są tylko słowa Jezusa, lecz brak wiary. Jak zaznacza ewangelista Jezus od początku wiedział, którzy nie wierzą, dlatego nie próbuje odchodzących na siłę zatrzymać, nie próbuje usprawiedliwiać się, bo wie, że nie wszyscy mogą należeć do Jego uczniów.
Czytaj więcej...
Kazanie na 20 niedzielę zwykłą rok B Mannheim 2024
Chleb żywy
W kolejną niedzielę wsłuchujemy się w mowę Eucharystyczną Jezusa, którą wygłosił do zgromadzonych po cudownym rozmnożeniu chleba. W dniu dzisiejszym chciałbym skoncentrować się na dwóch zdaniach wypowiedzianych przez Jezusa:
Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata.
Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.
Pierwsze zdanie oddaje sens i cel przyjścia Jezusa na ziemię. Jezus, identyfikując nową mannę ze swoim ciałem, które będzie wydane „za życie świata”, daje do zrozumienia, że jest świadomy, jaką śmiercią umrze oraz tego, że śmierć ta będzie miała charakter odkupieńczy.
Wyjaśnia, co oznacza jeść „chleb żywy, który zstąpił z nieba”. Jezus precyzuje, że ten chleb, który daje życie wieczne, to Jego własne ciało. On oddaje swoje ciało za życie świata w doskonałym akcie miłości i posłuszeństwa na krzyżu. Raz ukrzyżowane i przemienione przez zmartwychwstanie, ludzkie ciało Jezusa staje się źródłem życia wiecznego dla całego świata. To jest ciało samego Jezusa, które ludzie mają spożywać.
Czytaj więcej...
