Kazanie na 20 niedzielę zwykłą rok B Mannheim 2024

Chleb żywy

W kolejną niedzielę wsłuchujemy się w mowę Eucharystyczną Jezusa, którą wygłosił do zgromadzonych po cudownym rozmnożeniu chleba. W dniu dzisiejszym chciałbym skoncentrować się na dwóch zdaniach wypowiedzianych przez Jezusa:

Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata.

Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.

Pierwsze zdanie oddaje sens i cel przyjścia Jezusa na ziemię. Jezus, identyfikując nową mannę ze swoim ciałem, które będzie wydane „za życie świata”, daje do zrozumienia, że jest świadomy, jaką śmiercią umrze oraz tego, że śmierć ta będzie miała charakter odkupieńczy.

Wyjaśnia, co oznacza jeść „chleb żywy, który zstąpił z nieba”. Jezus precyzuje, że ten chleb, który daje życie wieczne, to Jego własne ciało. On oddaje swoje ciało za życie świata w doskonałym akcie miłości i posłuszeństwa na krzyżu. Raz ukrzyżowane i przemienione przez zmartwychwstanie, ludzkie ciało Jezusa staje się źródłem życia wiecznego dla całego świata. To jest ciało samego Jezusa, które ludzie mają spożywać.

Jako Mesjasz Baranek Boży, zostaje posłany, aby rozproszone owce zgromadzić w jedno. Kulminacyjnym momentem jest śmieć na krzyżu, kiedy Syn Boży umiera za każdego człowieka. Możemy powiedzieć, że Jezusa ciało, które wisiało na krzyżu, choć umarłe, to jednak prowadzi innych do wiary, w to, że On był prawdziwym Mesjaszem. W czasie męki krzyżowej poszarpane ciało, jest symbolem chleba, którym możemy się nakarmić, aby uzyskać konieczne siły fizyczne.

Jezus daje jeszcze jedną obietnicę. Kto będzie spożywał Jego Ciało będzie żył na wieki. To Jezus pokazuje nam, że śmierć jest pokonana, Jego zmartwychwstanie jest zapowiedzią naszego zmartwychwstania. Trzeba tą prawdę przyjąć i w nią uwierzyć. 

Niestety jak obecnie możemy zobaczyć, wiele osób zdaje się kwestionować prawdę o obecności Jezusa w Eucharystii. Również wśród katolików pojawia się praktyka sporadycznego przystępowania do Eucharystii, przecież wystarczy raz na rok.

Zastanówmy się jakbyśmy funkcjonowali, gdybyśmy tylko obiad jedli raz w roku? Łatwo zauważyć, że długo byśmy w zdrowiu i dobrej kondycji fizycznej nie byli, następowałoby stopniowe umieranie. Podobnie umiera nasze dusza, kiedy nie dostarczamy jej właściwego pokarmu. Bez pokarmu duchowego nasza dusza jest słaba, nie jest wstanie odeprzeć pokusy, które zawsze się pojawiają. Już dzisiaj zastanówmy się, jak ja traktuję komunię świętą, czym ona dla mnie jest, czy faktycznie jest to dla mnie najważniejszy pokarm.

Święty Paweł daje nam dzisiaj konkretne wskazania jak mamy postępować Baczcie pilnie, jak postępujecie: nie jak niemądrzy, ale jak mądrzy. Wyzyskujcie chwilę sposobną, bo dni są złe. Nie bądźcie przeto nierozsądni, lecz usiłujcie zrozumieć, co jest wolą Pana. Mamy w naszym życiu wiary kierować się mądrością, aby nie ulegać zbytniemu rozprężeniu, ale zawsze kierować się nasze dobrem duchowym.

Drugie zdanie w swojej treści zawiera obietnicę. Jezus obiecuje wszystkim, którzy będą spożywać Jego ciało, dostąpią zjednoczenia z Nim. Komunia Święta pozwala każdemu przyjmującemu tworzyć wspólnotę z Bogiem, stępuje szczególne zjednoczenie dziecka ze swoim nauczycielem i wzorem.

Aby mogło nastąpić pełne zjednoczenie trzeba przystępować do komunii świętej często, bo tylko wtedy wzajemna więź jest wzmacniana i nic nie jest wstanie jej rozerwać. Tylko trzeba uwierzyć, ze komunia święta jest prawdziwym pokarmem, który daje nam Jezus na ziemi. Zjednoczenie które dokonuje się w momencie przyjęcia komunii świętej, jest zapowiedzią przyszłego zjednoczenia, które dokona się w Niebie.

Z naszej strony powinnyśmy podjąć staranie, aby troszczyć się o wspólnotę z Jezusem, nie wątpić w Jego obecność pod postaciami Eucharystycznymi. Jednoczenie nie możemy pozostać tylko na myśleniu tu i teraz. Z naszej strony potrzeba modlitwy o dobrych, świętych szafarzy, aby dalej była sprawowana Eucharystia. Kościół rodzi się i buduje się podczas Eucharystii. Kościoły w których nie będzie sprawowana Eucharystia będą stopniowo umierać. Tak jak umiera wiara w człowieku, kiedy nie ma dostępu do komunii świętej.

Uczestnictwo w Eucharystii obecnie jest dla nas wyzwaniem, przecież jest tyle innych intersujących rzeczy. Jednak nasze wiara wskazuje nam, że mamy się spotkać z naszym Panem, nabrać potrzebnych sił na kolejne dni. Dlatego kierujmy się w życiu mądrością, aby zawsze poszukiwać Jezusa, nie pozwolić, aby wspólnota zapoczątkowana w czasie chrztu świętego została rozerwana. Róbmy wszystko co możliwe, aby często sięgać po komunię świętą, bo Jezus chce również trwać w nas. Amen.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim