Kazanie Niedziela Miłosierdzia Bożego 2023

Sakrament Miłosierdzia Bożego

Dzisiejsza niedziela kończy obchody oktawy Wielkanocy. Od roku 2000 dzisiejsza niedziela nazywana jest w Kościele Powszechnym Niedziela Miłosierdzia Bożego. Wszystko wzięło swój początek w objawieniach Jezusa św. siostrze Faustynie, która w dzienniczku zapisywała słowa Jezusa. Ona pierwsze podaje, że Jezus chce, aby pierwsza niedziela, po Wielkanocy nazywana była Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Na spełnienie życzenia Jezusa, trzeba było długo czekać, ale dzięki św. Janowi Pawłowi II, życzenie Jezusa zostało spełnione. Dzisiaj święto miłosierdzia jest znane na całym świecie, coraz więcej Kościołów nosi wezwanie Miłosierdzia Bożego, w wielu Kościołach powstają ołtarze poświęcone św. siostrze Faustynie, po to, aby przekazywać dalej prawdę o Bogu bogatym w miłosierdzie.

Dzisiaj możemy zadać sobie pytanie, co ma wspólnego Boże miłosierdzie z obchodem Zmartwychwstania Jezusa. Odpowiedź mamy w dzisiejszej Ewangelii. Do uczniów zebranych w wieczerniku przychodzi Zmartwychwstały Jezus, Który zapowiada przyszłe wydarzenie Pięćdziesiątnicy, czyli Zesłanie Ducha Świętego. Jezus daje apostołom władzę odpuszczenia lub zatrzymania grzechów. Sakrament Pokuty, który możemy nazwać Sakramentem Bożego miłosierdzia.

Jezusowe dzieło odkupienia jest największym czynem miłosierdzia Boga względem grzesznego człowieka. Bóg wydaje się w ręce grzeszników, aby zginąć śmiercią krzyżową. Beż śmierci Jezusa, nie dokonałoby się pojednanie człowieka z Bogiem. Bóg okazał miłosierdzie, bo Jezus odkupił wszystkich ludzi, każdego bez wyjątku. Jednak wiemy, że człowiek dalej grzeszy i upada. Dlatego Bóg przekazuje Apostołom i ich następcom narzędzie, dzięki którym może dokonać się na nowo pojednanie człowieka z Bogiem. Sakrament pokuty, o którym powiedziałem, że jest sakramentem miłosierdzia.

To w nim dokonują się tajemnice wiary, o których nie mamy pojęcia. Oprócz oczyszczenia z win, w Sakramencie pokuty Bóg daje człowiekowi łaskę i oferuje pomoc w walce z grzechem, który nie przestaje człowieka opanowywać. W sakramencie Pokuty Bóg oczekuje od człowieka szczerego żalu i nazwania rzeczy po imieniu, jasnego konkretnego przyznania się do popełnionego zła. Dlatego odpuszczanie grzechów nie jest jakimś poklepywaniem wszystkich po plecach i powtarzaniem, że nie ma sprawy. Tu chodzi o rzeczywiste zmaganie się ze złem, o uzdrowienie duszy. Czasem należy być surowym. Nie w celu, by kogoś definitywnie potępić, ale by jednoznacznie wskazać na zło i wezwać do nawrócenia. A zatem owa surowość ma ostatecznie na celu okazanie miłosierdzia, ale takiego, które leczy, zmienia człowieka, a nie przyklepuje to, co jest.

Siostra Faustyna w „Dzienniczku” głosi miłosierdzie, ale mówi także o gniewie Bożym, bo miłosierdzie nie polega na bagatelizowaniu grzechu. Święta Faustyna piszę również o łaskach, które dostąpią dusze przystępujące do sakramentu Pokuty.  "Powiedz duszom, gdzie mają szukać pociech, to jest w trybunale miłosierdzia (tj. w Sakramencie Pokuty); tam są największe cuda, które się nieustannie powtarzają. Aby zyskać ten cud, nie trzeba odprawiać dalekiej pielgrzymki ani też składać jakichś zewnętrznych obrzędów, ale wystarczy przystąpić do stóp zastępcy Mojego z wiarą i powiedzieć mu nędzę swoją, a cud miłosierdzia Bożego okaże się w całej pełni. Choćby dusza była jak trup rozkładającą się i choćby po ludzku nie było wskrzeszenia, i wszystko już stracone - nie tak jest po Bożemu, cud miłosierdzia Bożego wskrzesza tę duszę w całej pełni. O biedni, którzy nie korzystają z tego cudu miłosierdzia Bożego; na darmo będziecie wołać, ale już będzie za późno" (Dz 1448).

Bóg jest jak matka, która odczuwa gniew, kiedy jej syn niszczy swe życie, tarzając się w grzechu. Ale jest to gniew miłości. Ku nawróceniu.

Boże miłosierdzie objawia się także w cierpliwości wobec tych, którym trudno uwierzyć. Czy my takie Boże miłosierdzie chcemy przyjąć? A może jesteśmy zazdrośni, kiedy widzimy, osoby odchodzące z kratek konfesjonałów pojednanych, radosnych i gotowych podjąć walkę, aby nie upaść.

W działalności publicznej Jezus nikogo nie potępiał, ale wychodził naprzeciw potrzebom człowieka. My również mamy tworzyć wspólnotę radości i miłości, na wzór pierwszej wspólnoty Apostołów o której słyszeliśmy w pierwszym czytaniu. Jeżeli naszym celem będzie prowadzenie innych do Jezusa, troska o własne zbawienie, to nie będzie kłótni o to co, ktoś posiada, bo wszystko będzie wspólne.

Święto miłosierdzia Bożego wzywa nas do praktykowania uczynków miłosierdzia co do duszy i do ciała. Czasami o tym zadaniu zapominamy lub koncentrujemy się tylko na uczynkach co do ciała. Wszyscy jesteśmy wezwani, aby okazywać sobie miłosierdzie. Dlatego jako wspólnota Kościoła, która może dzisiaj targana jest od wewnątrz różnymi konfliktami, opiniami na temat osób ją tworzących potrzebuje autentycznego nawrócenia, tzn. uznania swoich przewinień i zaniedbań i proszenie o miłosierdzie dla wszystkich.

Siostra Faustyna napisała, że miłosierdzie Boże jest nieograniczone, trzeba tylko ufać w Boże miłosierdzie. "Niech nikt nie wątpi o dobroci Bożej; choćby grzechy jego były jak noc czarna, miłosierdzie Boże mocniejsze jest niż nędza nasza. Jednego trzeba, aby grzesznik uchylił choć trochę drzwi serca swego na promień łaski miłosierdzia Bożego, a resztę już Bóg dopełni" (Dz 1507).

Okryjmy na Nowo miłosierdzie Boże, szczególnie przez modlitwę Koronką do Bożego Miłosierdzia, oddawanie czci obrazowi Jezu ufam Tobie, modląc się w godzinie miłosierdzia. Przez nasze praktyki, możemy pomóc nie tylko sobie, ale dzięki naszej modlitwie uwielbiony jest Jezus, Który nie chce śmierci grzesznika, lecz oczekuje szczerego nawrócenia.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim