24 niedziela zwykła (2022)

Wj 32,7-11.13-14; Ps 51; 1 Tm 1,12-17; Łk 15,1-32

Obyśmy pozwolili się znaleźć

Jedne z najpiękniejszych przypowieści. O zaginionej owcy; O zagubionej drachmie; i O synu Marnotrawnym…

Jedne z najpiękniejszych przypowieści i chyba najbardziej znanych. I w dodatku, nie tak bardzo trudnych. Obrazy same do nas przemawiają… Czy potrzeba jeszcze komentarza?... Pozwólcie jednak na kilka myśli...

Po pierwsze: Motywem nawrócenia marnotrawnego syna wcale nie była synowska miłość, jak czasem próbuje się tę przypowieść komentować. Motywem nie była synowska miłość i chyba nawet żadna miłość… Nie był to też jakiś wielki żal czy pokuta…

Jemu po prostu było źle! On się stoczył na dno. I gdy już wszystko stracił; gdy nawet pokarmu świń jeść nie mógł – a kontakt ze świniami, zwierzętami uważanymi za nieczyste, był dla Żyda wielkim upokorzeniem - gdy był już więc na absolutnym dnie, przypomniał sobie o ojcu.

I wtedy postanowił zaryzykować. Cóż zresztą miał do stracenia?...

Ale przecież nie liczył na to, że zostanie przyjęty, jako syn; liczył tylko, że dostanie coś do jedzenia… Że będzie mógł - jak najemnik - pracować i zarabiać na swoje utrzymanie.        

A jednak to wystarczyło… Gdy syn wrócił, Ojciec nie czeka na słowa tłumaczenia; nawet nie udaje zagniewanego. To on wybiega naprzeciw i bierze syna w ramiona.        

I syn doświadczył bezinteresownej miłości. Miłości, którą ojciec zawsze miał dla niego i której nigdy nie cofnął. Syn teraz tę miłość zobaczył; doświadczył jej w sposób najbardziej namacalny.

I trzeba ufać, że zrozumiał. I można ufać, że Miłość zrodziła miłość.

Ale pierwszy była Miłość Ojca...

Pierwsza zawsze jest Miłość Boga. I zawsze jest ona niezasłużona. A my możemy tylko na tę Miłość odpowiadać; próbować odpowiadać...

Ciekawa jest też druga część tej przypowieści. Ciekawa, a jakby trochę zaniedbywana.

A przecież my częściej podobni jesteśmy do starszego syna z tej przypowieści. On jest obrażony na ojca. I sądzi, że ma powody; że ma do tego prawo. To przecież nie jest sprawiedliwe! On całe życie pozostaje wierny, a ojciec wyprawia ucztę temu, który majątek z nierządnicami roztrwonił.

Starszy syn nie rozumie ojca…

Ale my też nie zawsze rozumiemy Tajemnice Boże Miłosierdzia. U nas też młodszy syn miałby małe szanse. Bo przecież to niesprawiedliwe...

Owszem przebaczyć; ale żeby tak od razu ucztę wyprawiać. A gdzie pokuta i zadośćuczynienie?...

Problem polega na tym, że starszy syn też nie dostrzegał miłości ojca. Został w domu ze strachu, z wyrachowania, z braku odwagi... Został w domu, ale jako niewolnik. I nie dostrzegał miłości ojca. A przecież nie tego chciał ojciec.

Zanurzeni w Bożej Miłości, musimy uczyć się Ją dostrzegać. Tak, na co dzień. Gdybyśmy się czuli kochani – bezinteresownie kochani, nieodwołalnie kochani - nie zazdrościlibyśmy nikomu miłości.

Więcej: Gdybyśmy się czuli kochani, cieszylibyśmy się każdym, kto Bożej Miłości doświadcza. Też na powrót doświadcza…

I jeszcze jedna myśl...

Ani zaginiona owca, ani zagubiona drachma, nie wracają przecież same. To pasterz wychodzi na poszukiwanie owcy; to kobieta szuka drachmy, aż ją znajdzie.

Czasem trzeba pozwolić się znaleźć...

Bóg szuka. Próbuje dotrzeć do człowieka. Próbuje na różne sposoby. I jest w tym niestrudzony.

Bóg szuka… Obyśmy pozwolili się znaleźć. Obyśmy nie pozostali głusi, gdy będzie nas wołał po imieniu. Amen.

Ks. Bogusław Banach, PMK Mannheim