Kazanie na Wniebowzięcie Matki Bożej 15 sierpnia Mannheim 2022

Wniebowzięta

Jak słyszeliśmy we wprowadzeniu do dzisiejszej liturgii. Dogmat o Wniebowzięciu ogłosił papież Pius XII. Kiedy przyjrzymy się słowom zapisanym w dogmacie, to dojdziemy do przekonania, że Bóg nie mógł inaczej ukoronować Matki swojego Syna.

Słowa dogmatu brzmią następująco: A zatem wielka Matka Boga, Jezusa Chrystusa, otrzymała jako najwspanialsze zwieńczenie swych przywilejów dar wolności od zepsucia cielesnego, i podobnie jak Syn, po zwycięstwie nad śmiercią, została z ciałem i duszą wzięta do chwały niebios, by tam zajaśnieć jako Królowa zasiadająca po prawicy swego Syna „nieśmiertelnego Króla wieków.

Dogmat o Wniebowzięciu jest konsekwencją dogmatu o Niepokalanym Poczęciu. Skoro Matka Chrystusowa była bez grzechu poczęta, skoro Bóg obdarzył Ją przywilejem Niepokalanego Poczęcia, to konsekwencją tego jest, że nie podlega prawu śmierci. Obydwa przywileje wskazują na wielką godność ludzkiego ciała, które współuczestniczy w obdarowywaniu człowieka łaską zarówno w doczesności, jak i w wieczności.

Prawda o wniebowzięciu nie rozstrzyga, czy Maryja umarła, czy raczej przeszła na drugą stronę życia w inny sposób, znany jedynie Bogu. Tak czy inaczej, nieobecność jakiegokolwiek grzechu oraz trwałe dziewictwo i Boże macierzyństwo przesądziły o absolutnie wyjątkowym zakończeniu przez Nią ziemskiego życia. 

Śmierć bowiem spadła na dzieci Adama na skutek grzechu pierworodnego. Jednak już wtedy Bóg nie zostawił człowieka samego. Zapowiedział pojawienie się nowej niewiasty, która stoczy walkę z szatanem.

W pierwszym czytaniu mamy ukazaną nową Niewiastę, obleczoną w słońce, księżyc pod jej stopami i na głowie wieniec z gwiazd dwunastu. Owa niewiasta ma porodzić syna, który ma przygotowane mieszkanie i tron u Boga. Jak kończy autor, że nastało panowanie Boga.

Możemy śmiało powiedzieć, że św. Jan w Apokalipsie pisze o Maryi, nowej Ewie, która porodziła Jezusa. Dlatego Maryja już na ziemi dostępuje jako pierwsza z ludzi, szczególnych łask. To dotyczy jej życia ziemskiego jak i później w Królestwie Niebieskim.

Nie wypadało wiec, aby ciało, z którego Chrystus Pan wziął swą ludzką naturę, miało podlegać rozkładowi. Ten sam Chrystus, którego ciało Bóg zachował od zepsucia, mógł zachować od skażenia także ciało swojej Matki.

Tak możemy sobie wyjaśnić tajemnicę Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, choć nigdy do końca jej nie zrozumiemy, gdyż przestałaby być tajemnicą. Maryja wskazuje nam drogę do nieba, Ona jest dla nas źródłem radości i Bramą Niebios.

Temat Zmartwychwstania jest obecny u świętego Pawła. Jezus zmartwychwstał jako pierwszy, następnie zmartwychwstaną Ci co są z Nim połączeni. Nikt nie był bardziej złączony jak Maryja. Jednocześnie po raz kolejny Maryja zostaje po raz kolejny wywyższona, bo nikt z ludzi nie dostąpił od Boga tego, co Ona.

Jednocześnie jest to ukazanie drogi, którą możemy zmierzać my sami. Maryja swoją osobą kieruje nasze wzrok na Jezusa. Podczas pierwszego cudu w Kanie Galilejskiej wypowiedziała słowa, zróbcie wszystko co powie mój Syn. 

Ona wskazuje nam właściwą drogę życia, prowadzi nas do Jezusa. Świadczą o tym oblegane konfesjonały w wielu sanktuariach Polski i Europy, do których udają się liczne grupy pielgrzymów, szukających odpowiedzi na pytania swojego życia, a także aby umocnić swoją wiarę w Bożą obecność i opiekę.

Wskazuje drogę do Syna, ponieważ przez wniebowzięcie jest znakiem ukazującym przeznaczenie człowieka. Ona, Wniebowzięta, obok Syna króluje nad aniołami i świętymi i nam wskazuje drogę do nieba. Przypomina, że ziemia jest dla nas tylko czasowym miejscem przebywania, a celem - niebo.

Nie wolno nam więc tak żyć, jakbyśmy nie mieli nigdy umierać. Prawda o wniebowzięciu Maryi nie jest, a w każdym razie nie powinna być, wyłącznie przedmiotem rozumowych dociekań, lecz – jak każda tajemnica wiary – modlitwy uwielbienia i dziękczynienia. Właśnie takie jest przesłanie Magnificat zachowanego w Ewangelii według św. Łukasza. Ten wspaniały hymn wielbi Boga jako Ojca, Pana i Zbawiciela pokornych. Okazując miłosierdzie z pokolenia na pokolenie, nie poprzestaje On na darach, z których korzystamy w doczesności, lecz otwiera bramy życia wiecznego. 

Wszyscy jesteśmy w drodze do naszego celu, do Boga. Wzywamy więc wstawiennictwa Maryi, bowiem, jak napisał św. Jan Paweł II, narody nigdy nie przestaną wzywać Matki miłosierdzia i zawsze będą się uciekać pod Jej opiekę.

Święty Bonawentura i kościelne hymny liturgiczne nazywają Maryję „Bramą Niebios”. Wielu świętych, wyjaśniając ten tytuł, twierdzi, że szczere nabożeństwo do Matki Bożej jest jednym ze znaków zapewniających osiągnięcie nieba. Wysławiając najpiękniejszą Gwiazdę, jaką jest Matka Boża Wniebowzięta, pamiętajmy, że od chwili chrztu świętego jesteśmy przeznaczeni do nieba, mamy tam u Jej stóp przygotowane miejsce. Dlatego każdy z nas na swój sposób powinien układać najpierw swoje myśli, a potem i czyny w konsekwentną całość, czyli tak postępować, aby to miejsce przygotowane nam w niebie u stóp Wniebowziętej, ukochanej naszej Matki i Królowej, nie pozostało kiedyś puste.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim