Kazanie 19 niedziela zwykła Mannheim Rok C

Oczami wiary

Tydzień temu słyszeliśmy, aby zbytnio nie koncentrować się na gromadzeniu rzeczy materialnych. W dzisiejszej Ewangelii Jezus daje nam kolejne wskazanie. Jest to zachęta do czuwania, do bycia gotowym, aby spotkać się z przychodzącym Panem.

Słowa Jezusa po raz kolejny uświadamiają nam, że nasze życie ziemskie jest przejściowe. Jesteśmy wezwani, aby tworzyć wspólnotę z Bogiem w życiu wiecznym. To nasze powszechne powołanie jako chrześcijan.

Jednak dobrze zdajemy sobie sprawę, że nie jest łatwo odchodzić z tego świata. Prawdy o przemijaniu możemy doświadczyć uczestnicząc każdorazowo w pogrzebie. Wtedy do każdego z nas dociera prawda o przemijaniu, o kruchości życia. Wtedy właściwe wydaje się postawienie pytania, czy ja jestem gotowy na spotkanie z Panem?

Żyjąc na ziemi, widzimy, ile jest w okól nas sytuacji, że jako ludzie napotykamy na naszej drodze nieszczęście i kataklizmy, co nie raz prowadzi do utraty życia. Czy wszyscy, którzy giną na drodze, w powietrzu, są przygotowani na odejście, czy ich serce jest pojednane z Bogiem?

Na to pytanie nie znamy odpowiedzi. Jezus zachęca nam, aby być gotowym, aby nie zajmować się zbytnio rzeczami nie potrzebnymi, tylko skoncentrować się na wyczekiwaniu swojego Pana.

Jezus nie zachęca nas do bierności, wręcz przeciwnie jako wierni, dobrzy i uczciwi słudzy mamy wypełniać nasze obowiązki sumiennie. Przychodzący Pan, zastanie w pracy, każde nam usiąść i będzie usługiwał, bo zobaczy, że dany nam czas, nie został zmarnowany, lecz dobrzy wykorzystany.

W naszym czuwaniu nie jesteśmy osamotnieni, bowiem Bóg jest przy nas i ciągle daje nam swoje dary. O tym poucza Jezus w Ewangelii, zachęcając, aby nie mieć strachu.

Szczególnym darem jest wiara. W drugim czytaniu św. Paweł wskazuje na tę cnotę jako główny warunek życia człowieka. Przedstawia ojca narodu Abrahama, który uwierzył Bogu wbrew wszystkiemu, wykazał się wielką odwagą i posłuszeństwem, bo wierzył, że słowo, które do niego kierował Bóg było prawdziwe. Uwierzył, że będzie miał potomka, który odziedziczy jego majątek. Podobnie jego żona Sara mimo podeszłego wieku urodziła syna. Dokonało się to wszystko dzięki wierze.

My również, jeżeli uwierzymy w słowo, które słyszymy w Kościele, które możemy sami zgłębić czytając Pismo św., zrozumiemy i uwierzymy Boże obietnice. Jeżeli będziemy trwać wiernie przy Bogu to się nie zawiedziemy, a wręcz przeciwnie dostąpimy wielkiej nagrody.

Wiara daje nam pewność. Wiara daje nam nowe oczy wewnętrzne. One widzą to, czego jeszcze nie mogą ujrzeć oczy ziemskie. Te oczy są pewne! rzeczywistości, która nadejdzie. Te oczy mobilizują nas, abyśmy postępowali według myśli Bożej; abyśmy we wszystkim realizowali Jego wolę tam, gdzie nas Pan Bóg postawił. Żebyśmy względem Niego, siebie i bliźnich dokonywali tych wszystkich dzieł, których można dokonywać jedynie w wierze, spodziewając się tego, co Bóg nam przygotował, mając skarb w niebie, dążąc do tego skarbu.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim