Środa Popielcowa 2022
Jl 2,12-18; Ps 51; 2 Kor 5,20-6; Mt 6,1-6. 16-18
Pamiętaj, żeś proch…
Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz…
Pamiętaj, żeś proch; popiół tylko…
Pamiętaj, że kiedyś z Ciebie tylko proch zostanie… tylko popiół…
I nie jest ważne, że teraz jeszcze tyle życia w tobie…
Że marzeń tyle…
I tyle tęsknoty za miłością, której nigdy dosyć…
I takie pragnienie szczęścia, by móc żyć w pełni; by móc żyć całą piersią…
Pamiętaj, żeś proch… żeś tylko popiół…
Nawet wtedy, gdy udało ci się osiągnąć sukces; gdy otacza cię szacunek; gdy doszedłeś do zaszczytów i sławy…
Nawet wtedy pamiętaj, żeś proch… żeś popiół…
I wtedy, gdy od ciebie zależą losy tysięcy ludzi; gdy jednym podpisem możesz świat podpalić…
Nawet wtedy, nie jesteś niczym więcej niż prochem… niż popiołem…
I wtedy, gdy udało ci się majątek zdobyć albo gdy z trudem dobra gromadzisz…
Wtedy też pamiętaj, żeś proch… żeś tylko popiół…
Że nic ci nie zostanie z tego, coś z takim mozołem nazbierał… Że nic ze sobą nie weźmiesz na tamtą stronę…
Pamiętaj żeś proch… żeś popiół…
Że cała sława, znaczenie, że twoje sukcesy, zamienią się kiedyś w kilka garści prochu…
I nie weźmiesz wtedy ze sobą nawet najbardziej kochanej osoby…
Zostaniesz sam…
Pamiętaj żeś proch… żeś popiół…
Pamiętaj, że przemijasz; że kiedyś po prostu ciebie już nie będzie…
Zostanie tylko proch… tylko popiół…
Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz…
Pamiętaj, że przemijasz…
Czy kiedyś po tobie tylko popiół zostanie?...
Czy zostanie wtedy na dnie popiołu gwieździsty diament?... Wiekuistego zwycięstwa zaranie…
Czy zostanie po tobie diament dobra?...
Dobra nic nie zniszczy… Tylko ono może pójść z Tobą na tamtą stronę…
Tylko ono - jak diament na dnie popiołu - za tobą świadczyć będzie, gdy nic innego ci już nie zostanie…
Tylko dobro…
I dlatego rozpoczynasz kolejny Wielki Post…
By dobra było więcej… By w nim było wiekuistego zwycięstwa zaranie.
Bo tylko dobro podniesie cię z popiołu…
Tylko dobro może wypełnić twoje ręce, gdy staniesz przed Bogiem… Tylko dobro…
Niech więc będzie ten Post czasem jałmużny, modlitwy i umartwienia; byś jeszcze raz zrozumiał, co jest naprawdę ważne; co naprawdę w życiu się liczy…
Tylko dobro… tylko miłość najprostsza…
I pamiętaj jeszcze, że dobre uczynki nie przed ludźmi są, ale że przed Bogiem. Nie chwal się więc nimi, nie obnoś…
Nie ludzie mają widzieć, lecz Bóg, który widzi w ukryciu…
On odda tobie…
A wtedy pojednasz się z Bogiem.
Dobro i miłość wystarczą…
Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz…
Pamiętaj żeś tylko proch… żeś popiół tylko…
Zresztą jako uczeń Chrystusa nie masz innej drogi. Musisz się spalać, by później zmartwychwstać…
On przecież ogień przyniósł na ziemię… Ogień… Miłość co spala, ale i oczyszcza…
On ogień przyniósł… Dlatego tylko diament dobra z ciebie zostanie… Nic więcej…
Śpiesz się więc czynić dobro, by go nie zabrakło…
I pamiętaj, że proch… że popiół…
Jak kiedyś pisał ksiądz, poeta:
Pamiętaj że proch
popiół umarłej rośliny
popiół z palmy zielonej
popiół z chwały szumiącej
pamiętaj człowiecze
popiół z ciała
popiół z mózgu
popiół z uśmiechu
pamiętaj
jeśliś uczniem Jezusa
który przyniósł na ziemię
ogień pamiętaj
musisz się spalić (ks. Janusz Stanisław Pasierb, Popielec)
Chrystus przyniósł na ziemię ogień… Miłość co spala; Miłość co oczyszcza…
Pamiętaj, żeś proch…, żeś popiół...
I tylko diament dobra z ciebie zostanie…
Pamiętaj…
Amen.
Ks. Bogusław Banach, PMK Mannheim
