Kazanie Trzech Króli Mannheim 2024 Rok B

Jak Mędrcy

Gdzie jest nowo narodzony Mesjasz? To pytanie zadawali sobie trzej magowie, których dzisiaj określamy jako królów. Aby znaleźć odpowiedź na postawione pytanie, udają się w drogę, w nieznane, a ich przewodnikiem staje się gwiazda. To ona prowadzi ich na początku do pałacu Heroda, który zaskoczony jest wiadomością o pojawieniu się nowego króla. Następnie mędrcy są prowadzeni do Betlejem, do położonej poza miastem szopy, gdzie znajduje się nowo narodzony król, obiecany Mesjasz.

Moi drodzy postawmy sobie dzisiaj pytanie, czy ja jestem gotowy podjąć wysiłek taki jak mędrcy, aby opuścić bezpieczne miejsce i ruszyć w nieznane. Dodatkowo, nie mając żadnej nawigacji, tylko kierowanie się światłem gwiazdy.

A może my już jesteśmy w drodze, aby znaleźć Jezusa. Tylko wcześniej potrzeba znaleźć samych siebie, własną tożsamość, odpowiedzieć na ważne pytania dotyczące własnego życia, własnych przekonań.

To nie jest zadanie łatwe, bo wymaga na początku dogłębnego przeanalizowania swoich wcześniejszych wyborów. Dlatego trzeba wstać z własnej kanapy i ruszyć w drogę, na której będą pojawiały się różne znaki, które musimy właściwie odczytać i co najważniejsze nie zbłądzić z właściwej drogi, tylko cały czas podążać we wcześniej obranym kierunku.

Podobny wysiłek jak każdy z nas podejmuje wspólnota Kościoła, która dzisiaj potrzebuje wyruszyć w drogę i znaleźć własną tożsamość. Kościół jest w drodze, aby odnaleźć swoich członków, którzy dzisiaj, szukając odpowiedzi na własne wątpliwości mogą wziąć odpowiedzialność za wspólnotę Kościoła, która ma takie same pytania i problemy jak członkowie Kościoła.

Jednocześnie Kościół jest cały czas otwarty i gotowy przyjąć każdego, kto chce do niego wejść i trwać w Jego nauce. Jeżeli jako wierzący odnajdziemy swoje miejsce w świecie, to jednocześnie miejsce odnajdzie Kościół, ponieważ współczesne społeczeństwo, naród musi wyruszyć w drogę, aby na nowo odnaleźć własną zagubioną tożsamość.

Niestety obecnie widzimy podziały i sprzeczność pomiędzy słowami, które wypowiada społeczeństwo uważające się za religijne a czyny, które są dokonywane przez członków tej wspólnoty, o tym świadczą wszelkie trwające wojny, podziały religijne, polityczne i podziały wewnątrz rodzin i najbliższych.

W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Słowa i czyny Jezusa już w czasie Jego życia ukrytego i misji publicznej miały charakter zbawczy. Uprzedzały one moc Jego Misterium Paschalnego. Zapowiadały i przygotowywały to, czego miał On udzielić Kościołowi po wypełnieniu się wszystkiego. Misteria życia Chrystusa są podstawą tego, czego Chrystus udziela teraz przez szafarzy swojego Kościoła w sakramentach, ponieważ «to, co było widzialne w naszym Zbawicielu, przeszło do Jego misteriów»” (KKK 1115).

Przez sakramenty święte Pan wychodzi ku nam. Nie tylko aby nas czegoś nauczyć czy o czymś przekonać, ale wychodzi, aby dzielić się z nami miłością, którą przynosi na ziemię. Wychodzi, aby nas wyprowadzić z zagubienia, aby nas poprowadzić ku szczęściu, aby pokazać nam, na jakich wartościach mamy budować naszą codzienność.

Z naszej strony trzeba wyjść do Chrystusa i razem z Nim wejść na drogę wiary. Każdy sakrament, który przyjmujemy jest osobistym spotkaniem z Jezusem, Który bez naszej zgody nic nie zrobi. On akceptuje naszą wolność, dlatego wychodzi naprzeciw i czeka, do momentu, kiedy My do Niego podejdziemy.

Jak słyszeliśmy w Ewangelii w czasie spotkania z Jezusem, mędrcy przynoszą dary. My również podczas spotkania z Jezusem możemy oddać Mu to co mamy najcenniejsze, a jest tym nasza wiara. Tylko wiara pozwoli nam rozpoznać czekającego Jezusa. Mędrcy, jeżeli nie kierowaliby się wiarą, to nie podążaliby za gwiazdą. My przychodząc do Kościoła uczestnicząc w Eucharystii i w innych nabożeństwach, również pozwalamy się prowadzić naszej wierze, bo mamy wewnętrzne przekonanie, że to nam potrzebne, że również potrzebujemy naładować akumulatory.

A że dzisiaj we wspólnocie pojawiają się napięcia, szukanie różnych rozwiązań, to podobnie jak mędrcy podczas spotkania z Herodem. On wyczuł zagrożenie, dlatego chciał zabić dziecko. Trzeba pamiętać, że łódź Kościoła jest miotana falami, bo pojawia się sztorm, ale łódź ma sternika, którym na ziemi jest Ojciec Święty, bezpośredni następca Jezusa na ziemi. Jako członkowie Kościoła możemy dawać przykład naszego zaufania Ojcu świętemu, być posłuszni Jego nauce, bo wtedy troszczymy się o jedność całej wspólnoty, nie niszczymy wspólnoty od środka.

Mędrcy po spotkaniu z Jezusem wracają inną drogą do ojczyzny. To samo powinno być z nami. Po wyjściu z Kościoła, mamy być innymi ludźmi, nie tymi, którzy na pierwszym miejscu stawiają tylko siebie, oceniają innych, ale mamy wyjść jako ludzie żyjący tym co usłyszeliśmy podczas spotkania z Jezusem w Kościele.  

Każdy z nas jest pewnie na innym etapie poszukiwania Jezusa. Jedni dopiero zaczynają, a inni z każdej Eucharystii wracają przemienieni i umocnieni miłością Pana. Widzimy, że znaczącym krokiem w odkryciu Boga jest czytanie i słuchanie słowa Bożego. Może właśnie dlatego niech naszą odpowiedzią na to dzisiejsze słowo będzie odkurzenie egzemplarza Pisma Świętego, które już pewnie zostało po Wigilii odłożone na swoje miejsce, i przeczytanie jakiegoś fragmentu Ewangelii. Idźmy i czyńmy tak samo. Amen.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim