Kazanie na Wielki Piątek Mannheim 2022

Wykonało się

Wykonało się! To były ostatnie słowa wypowiedziane na krzyżu.  Wielki Piątek, dzień zadumy, wyciszenia oczekiwania. Po Wielkim Czwartku, kiedy uczestniczyliśmy w ustanowieniu sakramentów Eucharystii i kapłaństwa, nastąpiło niepewne oczekiwanie, co będzie dalej, co stanie się z Jezusem. Apostołowie, którzy ochotnie towarzyszyli Jezusowi podczas Jego działalności publicznej, w momencie pojmania uciekają, strach był silniejszy. Podobnie św. Piotr, który obiecywał, że nie opuści Jezusa do końca, zapiera się Go publicznie. Pozostają tylko nieliczni. Jest Matka Boża, która towarzyszy synowi w drodze na Golgotę, a następnie widzi mękę i śmierć syna. Łono, które go wydało na świat, składa ciało do grobu. Pozostaje krzyż, na którym zawisło zbawienie Świata.

Zastanówmy się przez moment, jak ja podchodzę do krzyża, czym dla mnie jest krzyż Jezusa. Od samego początku znak Krzyża towarzyszy naszej wierze. Od tego prostego a jednocześnie głębokiego w znaczenie znaku rozpoczynamy wszystkie modlitwy. Każda Msza św., każde nabożeństwo rozpoczyna się w Imię Trójcy świętej. Jak ja wykonuję ten znak mojej wiary. Być może, do tego znaku tak się przyzwyczailiśmy, że nawet nie zwracamy uwagi na świadome wykonanie znaku Krzyża. Tymczasem Jezus umiera, aby rozproszoną przez grzech ludzkość pojednać z Bogiem. On umarł za każdego człowieka. Za grzechy każdego odpokutował. A pokonując grzech i śmierć przez zmartwychwstanie – zbawił każdego z nas. Zbawienie jest tylko w Nim. Nikt inny nie pokonał śmierci. Nikt inny nie daruje grzechów. Nikt inny nie będzie nam tak bliski – w cierpieniu, w samotności, w rozpaczy i w śmierci – jak On, Jezus. On jest dla wszystkich, dlatego za wszystkich ludzi będziemy się za chwilę modlić w rozbudowanej modlitwie wiernych. Jezus umarł za wszystkich, dlatego otworzył niebo dla wszystkich, którzy w Nim złożą swoje grzechy i ufność. Jezus umarł za wszystkich, dlatego nikt nie jest wyłączony z Jego miłości. Jego cierpienia były po to, by nikt nigdy nie cierpiał sam i nikt nie umierał sam. Od tamtego Wielkiego Piątku przy każdym cierpiącym człowieku jest Jezus, który cierpi wraz z nim. Od Golgoty przy każdym umierającym jest Jezus, który był umarły a ożył i jest władny umierającego przeprowadzić przez bramę łączącą ten i tamten świat.

Bracia i siostry!

         Liturgia Wielkiego Piątku prowadzi nas pod krzyż. Za moment ten szczególny znak zostanie wniesiony uroczyście do świątyni, na słowa: Oto drzewo krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata, odpowiemy pójdźmy z pokłonem. To na krzyżu wykonało się najważniejsze dzieło jakiego dokonał na ziemi Jezus Chrystus. Krzyż był świadkiem, kiedy odwieczne Słowo Boże, które stało się Ciałem wypełnia w sposób najdoskonalszy wolę Bożą. Następnie każdy z nas będzie miał możliwość adoracji krzyża przez podejście i oddanie pokłonu. Krzyż, proste dwie belki są świadkami śmierci sprawiedliwego za niesprawiedliwych. Podchodząc zatrzymajmy się w ciszy przed nim, niech to będzie dla nas moment osobistej rozmowy z Jezusem. Nie bójmy się patrząc na krzyż podziękować Bogu za to wszystko czego dla nas dokonał. Patrząc się krzyż ofiarujmy Bogu również wszystkie nasze krzyże, które nam towarzyszą, nieśmy je razem z Jezusem. Podchodząc dzisiaj do krzyża przeprośmy Boga za nasze grzechy względem krzyża. Pomyślmy, ile to razy ten znak Bożej Meki był wykonywany przez nas rutynowo, mechanicznie, niedbale, bez zastanowienie. A prawcież robiąc znak krzyża wyznajemy naszą wiarę w Boga W Trójcy Jedynego. Krzyż Chrystusa od zawsze budził sprzeciw, ale dla nas chrześcijan jest to symbol odkupienia, symbol wyzwolenia, bo to na drzewie krzyża dokonało się pojednanie człowieka z Bogiem.

Bracia i siostry uczestniczmy dalej w Liturgii Wielkiego Piątku, po adoracji krzyża będziemy mieli okazję przyjąć Jezusa w Komunii św. Niech to spotkanie będzie dla nas okazją do ponownego zawierzenia się Jezusowi, do trwania przy nim do końca razem z Maryją i umiłowanym uczniem Janem.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim