2 niedziela Wielkanocna C – 2022
Dz 5,12-16; Ps 118; Ap 1,9-11a.12-13.17-19; J 20,19-31
Bóg bogaty w Miłosierdzie
Trwamy w radości wielkanocnego poranka. Trwamy, jak Apostołowie w Wieczerniku, zadziwieni i uradowani tą wspaniałą nowiną, że Chrystus Zmartwychwstał.
A On – Zmartwychwstały Pan – przychodzi, jak do Apostołów, tak i do nas. Przychodzi, by się z nami spotkać. Przychodzi i ukazuje swoje rany; ukazuje swe otwarte serce...
Te rany Chrystusa i przebity bok raz jeszcze każą nam spojrzeć na krzyż i usłyszeć orędzie Krzyża. Orędzie tak bardzo aktualne, zwłaszcza dzisiaj: w niedzielę Bożego Miłosierdzia.
„O czym mówi(...) [więc] ów Krzyż Chrystusa (...)? – pytał święty Jan Paweł II w encyklice o Miłosierdziu Bożym Dives in misericordia. I odpowiadał: „[Krzyż Chrystusa] Mówi i nie przestaje mówić o Bogu-Ojcu, który jest bezwzględnie wierny swojej odwiecznej miłości do człowieka. O Bogu, który tak umiłował świat – a więc człowieka w świecie – „że Syna swojego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16). Uwierzyć w Syna ukrzyżowanego, to znaczy „zobaczyć Ojca” (por. J 14,9), to znaczy uwierzyć, że w świecie jest obecna miłość i że ta miłość jest potężniejsza od zła jakiegokolwiek, w które uwikłany jest człowiek, ludzkość, świat. Uwierzyć zaś w taką miłość to znaczy uwierzyć w miłosierdzie. Miłosierdzie jest bowiem nieodzownym wymiarem miłości, jest jakby drugim jej imieniem, a zarazem właściwym sposobem jej objawiania się i realizacji wobec rzeczywistości zła, które jest w świecie, które dotyka i osacza człowieka, które wdziera się również do jego serca i może go „zatracić w piekle” (Mt 10,28)” (Jan Paweł II, Encyklika: Dives in misericordia, nr 8)
Uwierzyć w taką miłość, to uwierzyć w miłosierdzie...
Czytaj więcej...
Kazanie Niedziela Zmartwychwstania Mannheim 2022
Wiara w Zmartwychwstanie
Niedzielny poranek, trzy dni po Święcie Paschy. Niby taki jak zawsze, bo słońce wstało jak co dzień i ludzie wokół domostw i gospodarstw krzątali się jak zawsze. Niby wszystko tak samo, a jednocześnie tak inaczej. Tego poranka stało się coś, co odmieniło losy świata, choć świat o tym nie wiedział. Tego poranka wydarzyło się coś, co wpłynęło na losy każdego człowieka, choć ludzie o tym nie wiedzieli. Tego dnia życie zwyciężyło, tego poranka życie pokonało śmierć i cały smutek, który śmierć niesie.
Dla Marii Magdaleny miał to być zwykły poranek. Udała się do grobu, ponieważ chciała namaścić ciało Pana, które zostało pochowane pośpiesznie w Wielki Piątek. Jakie musiało być jej zdziwienie, kiedy widzi kamień od grobu osłonięty a w środku brakuje ciała jej Pana. Co mogła wtedy myśleć? Tego nie wiemy. Wiemy jednak, że udała się do tych, którzy byli najbliżej Pana do dwóch uczniów, których Jezus miłował: Piotra i Jana. Apostołowie bez zastanowienie biegną do grobu, ponieważ chcą się na własne oczy przekonać co się rzeczywiście stało. Po przybyciu do grobu w Apostołach na pierwsze miejsce wychodzi wiara w Zmartwychwstanie, pojawia się wiara, która prowadzi do spotkania z Jezusem Zmartwychwstałym.
Czytaj więcej...
Wigilia Paschalna 2022
Łk 24,1-12
Spotkanie ze Zmartwychwstałym
Cisza Wielkiej Soboty…
Cisza utraconych nadziei i niezrealizowanych planów…
Cisza wielkiego rozczarowania…
Jakże dobrze pasują do tej ciszy słowa wypowiedziane - co prawda dopiero dzień później - przez uczniów uciekających do Emaus.
A myśmy się spodziewali….
Cisza Wielkiej Soboty…
Ta cisza to też ból, bo Nauczyciel został w okrutny sposób zabity, a oni zostali, jak owce niemające pasterza…
I może jeszcze strach… Bo jeżeli Go zabili, to może i ich prześladować będą…
Cisza Wielkiej Soboty…
Czytaj więcej...
