Kazanie Uroczystość Wniebowstąpienia Mannheim 2024 r.
Przez wiarę do nieba
Przez czterdzieści dni od swojego Zmartwychwstania ukazywał się Jezus Apostołom dając dowody, że prawdziwie żyje. Jednocześnie przygotowywał ich na swoje odejście. Możemy też powiedzieć inaczej, Jezus powrócił do domu Ojca.
Od tego momentu rozpoczął się czas oczekiwania na powtórne przyjście, które nastąpi w dniu wybranym przez Boga. Wiemy, że to nastąpi, bo o tym poucza nas św. Łukasz w pierwszym czytaniu. My jednak należymy do wybranych, bo wierzymy w zapowiedź Jezusa, że jest z nami obecny na ziemi, że pozostał pod postacią chleba eucharystycznego. O Jego obecności przypominają mam obecne w kościołach tabernakula przy których pali się wieczna lampka, która zdaje się nam mówić, tu jest obecny twój Pan i Bóg.
W momencie odejścia Jezus daje apostołom nakaz, aby szli i nauczali wszystkie narody udzielając chrztu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest zostanie zbawienny, kto nie uwierzy i nie przyjmie zostanie potępiony. Możemy się przyjrzeć bliżej tym słowom.
Jezus posyłając apostołów daje im do zrozumienia, że w czasie swojej posługi będą napotykać nie tylko osoby, które z entuzjazmem przyjmować będą naukę proponowaną przez Jezusa, ale również będą tacy, którzy to odrzucą. Jezus zdaje się przewidywać to co nastąpi później po Jego odejściu, a mianowicie, że pojawi się inna nauka, która będzie proponować inną, mniej radykalną drogę, którą można dojść do zbawienia.
Tylko jak możemy zauważyć nauka Jezusa będzie potwierdzona konkretnymi czynami, które dokonywać będą uczniowie. Ale zanim dokonają cudów, na początku konieczna jest wiara u słuchających. Dlatego pierwszym zadaniem jest poprowadzenie słuchaczy do wiary. Wiara jest podstawą, na której zaczyna się przekaz.
Podobnie ma być w naszym życiu. My żyjemy w czasach oczekiwania na powtórne przyjście Jezusa, nie mieliśmy do czynienia z bezpośrednimi świadkami z otoczenia Jezusa, a jednak należymy do wspólnoty wierzących, bo mamy wiarę. To ona przyprowadziła nas dzisiaj do tej świątyni, bo chcemy oddać cześć Jezusowi, powracającemu do Ojca. Wiara przyprowadziła nas, abyśmy mogli posłuchać słowa, które Jezus skierował. Dzięki cnocie wiary za moment dokona się nasze osobiste spotkanie z Bogiem w czasie komunii świętej. Czy mam świadomość, że bez wiary nie byłoby to możliwie, a jednak dokonuje się to tu i teraz.
W tym miejscu warto pomyśleć o osobach którym zawdzięczamy przekaz wiary, którzy troszczyli się, abyśmy tą cnotę główną przyjęli i rozwijali. Dzięki wierze mogliśmy przyjąć chrzest i kolejne sakramenty, ponieważ wierzymy, że nim dokonuje się moje osobiste uświęcenie, moje powolne upodobnienie się do Boga. Apostołowie dzięki wierze dokonywali cudów.
Ośmielę się powiedzieć, że w życiu każdego Jezus dokonuje cudów, tylko może czasami my sami nie chcemy ich dostrzec, lub przypisujemy sobie zasługi za to co się dobrego w naszym życiu dokonało.
Jak powiedziałem, Jezus uprzedził apostołów, że na swojej drodze spotkają też osoby odrzucające wiarę i sakramenty. O tym nie możemy zapomnieć, szczególnie dzisiaj, kiedy słyszymy o osobach, które dystansują się od Kościoła i nie chcą należeć do wspólnoty osób wierzących.
To nam wyraźnie pokazuje, że przyjęcie nauki Jezusa jest dobrowolne, Jezus zawsze pozostawia człowiekowi decyzję. Od człowieka zależy jaką wybierze drogę, czym się chce kierować w swoim życiu na ziemi. Człowiek może wybrać drogę wiary, która prowadzi do przyjmowania kolejnych sakramentów.
Droga wiary to również przebywanie we wspólnocie Kościoła, uczestnictwo w przekazie Dobrej Nowiny o Jezusie. Albo człowiek może chcieć żyć na ziemi bez Boga, bez Jego nauki. Taka droga w ostatecznym rozrachunku prowadzi do potępienia.
Słowa w Ewangelii są Jednoznaczne. Obdarzając człowieka wolną wolą, dał mu możliwość decydowania, dokonywania wyborów, bo Bóg do niczego nie chce człowieka zmusić.
Dzisiejsza Uroczystość dla nas wierzących to nie tylko okazja do pokazania swojej wiary przez uczestnictwo w Eucharystii. Dzisiaj Jezus pokazuje nam coś ważniejszego, chce nam powiedzieć, że każdy z nas może, jak On znaleźć się w niebie. Dla każdego, kto będzie z Nim trwał w jedności, jest możliwość znaleźć się we wspólnocie z Bogiem. To jest o wile ważniejsze. Dlatego, mimo że może nie raz przeżywamy trudności w wierze, że nie zawsze w naszym życiu wydarzenia układają się po naszej myśli, pamiętajmy, że dzięki naszej wierze jesteśmy powołani, aby w życiu wiecznym przebywać we wspólnocie z Bogiem.
Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Amen.
- Janusz Liszka, PMK Mannheim
