Kazanie na 3 niedziela zwykła rok A Mannheim 2023

Pójść za Jezusem, Światłością świata

Naród kroczący w ciemności, ujrzał światło wielkie. To słowa, które usłyszeliśmy w pierwszym czytaniu. Dlaczego jako ludzie, bardziej wolimy przebywać w ciemności? Dlaczego, kiedy przychodzi światłość prawdziwa my ją odrzucamy?

W prologu św. Jana mamy zapisane, przyszła światłość prawdziwa, która oświeca każdego. Niestety wolimy ciemność, ponieważ światłość ujawnia wszystkie nasze czyny, które popełniamy.

Człowiek osamotniony w swoim życiu, pozbawiony prawdziwej więzi ze źródłem swojego istnienia, błąka się, nie znając prawdziwego sensu swojego życia i jego celu. Rzuca się wówczas na to, co uchwytne, szukając w tym swojego szczęścia, ale to wszystko przemija, a wraz z przemijaniem pozostaje pustka. W takiej dramatycznej sytuacji nie jest dla człowieka światłem naga prawda o beznadziejności, jak to przedstawił Kohelet: Marność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami – wszystko marność.

Człowiek, którzy przyjmuje światłość, ma być dla innych niczym lampa, która wskazuje właściwy kierunek. Jezus poucza w Ewangelii, że światło nie może pozostawać w ukryciu, lecz musi świecić tak, aby inni zobaczyli jego blask. Nie jest to zadanie łatwe, bo wymaga pełniej autentyczności, prawdomówności i uczciwości nie tylko wobec innych, ale przed wszystkim wobec siebie.

Prawda, która ma być dla człowieka światłem, musi zawierać w sobie nadzieję na wyjście z mroków, czyli nadzieję zbawienia, nadzieję na „nowość”. Kohelet jest smutnym mędrcem, bo nic zgoła nowego nie ma pod słońcem. U Izajasza natomiast światło niesie z sobą nowość, którą jest wyzwolenie i wynikająca z niego radość: Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. 

Dla nas chrześcijan światłem w życiu powinna być nauka Jezusa. Jak słyszeliśmy w Ewangelii Jezus obchodził okoliczne miasta i wioski, głosząc Ewangelię o bliskości Królestwa Bożego. Słowa Jezusa stawały się światłem dla osób pogrążonych w ciemności.

Do takich osób możemy zaliczyć wszystkich opętanych, zniewolonych przez duchy nieczyste, niewidomych, chromych, trędowatych. Oni są obrazem, że człowiek może się zagubić w grzechach, które prowadzą Go do ciemności. Pozornie może się wydawać, że dla takich osób nie ma żadnego ratunku. Słowo głoszone przez Jezusa przynosi światło, które daje nadzieję na nowy początek.

Taka nadzieja pobudza serce do przemiany, do wyjścia z zastarzałych schematów myślenia i działania. Bez niej człowiek nie ma chęci na zmianę, nie widzi sensu przemiany i nawrócenia.

Taką atmosferę wyczuwa się dzisiaj u wielu ludzi. Trzeba im wskazać prawdę, która jest nadzieją, bo tylko taka prawda staje się światłem. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje. Otóż Chrystus przyniósł ze sobą nadzieję, perspektywę, światło.

Nową perspektywę przyniósł również Jezus powołanym uczniom. Od momentu pójścia za Jezusem apostołowie odkrywają jak ważna jest dla nich obecność Jezusa, Mesjasza.

Istotne jest, abyśmy zauważyli, że na słowa Jezusa, uczniowie natychmiast zostawiają swoje dotychczasowe zajęcia. To jest ważna wskazówka dla nas, że w momencie usłyszenia głosu Jezusa, trzeba podjąć konkretną odpowiedzialną decyzje. Nie można próbować grać na czas, tzn., oszukiwać siebie i Boga. Jezus od każdego z nas domaga się autentyczności w naszych czynach i słowach, które mają wskazywać na naszą więź z Jezusem.

Apostołowie przez towarzyszenie Jezusowi podczas publicznej działalności napełniają się jego nauką. Tak, aby później po odejściu Jezusa, sami mogli przejąć zadanie przekazywania Ewangelii. To dzieje się do dzisiaj, bo apostołowie ustanawiali biskupów, kapłanów, diakonów, którzy pomagali i przyczyniali się do rozszerzania wspólnoty chrześcijan.

Niestety jak opisał św. Paweł, we wspólnocie pojawiły się podziały i niezgoda we wspólnocie. Przyczyną powstania konfliktów jest myślenie czysto ludzkie, które nie zwraca uwagi na Ewangelię, która nie jest podzielna, bo pochodzi do Jednego Boga. Dlatego Paweł zachęca wspólnotę, aby była jednego ducha i jednej myśli. Zastanówmy się przez moment czy słowa św. Pawła nie dotyczą naszej wspólnoty.

Dzisiaj świat zalany jest różnymi wymiarami ciemności wojen i konfliktów. Świat, a wraz z nim współczesny człowiek, tonie w ciemności fałszywych ideologii, manipulacji i kłamstwa. Sami, jako chrześcijanie przyczyniamy się do tego, że w Kościele nie ma jedności, bo pojawiają się różne ruchy, poglądy, które nie zawsze są zgodne z Ewangelią, jednocześnie przez głoszone treści pojawiają się podziały we wspólnocie wierzących. Dlatego każdy z nas potrzebuje światłości i prawdy, które są w Jezusie Chrystusie, Synu Bożym, Jedynym Odkupicielu i Pośredniku między Bogiem i ludźmi, On jest światłość ze Światłości, która potrafi rozświetlić wszystkie ciemności.  

Jezus na początku publicznej działalności kieruje do nas słowa nawracajcie się. Niech te słowa, pozwolą nam zobaczyć w głębie naszego serca i zastanowić się czy jest w nim miejsce, gdzie może przyjść Chrystus światłość prawdziwa, a może przeciwnie, jest całe w ciemności, bo bardziej jest koncentracja na tym, co dotychczasowe, ziemskie.

Dlatego konieczne jest nawrócenie, aby pozwolić się Chrystusowi odnowić, odrzucić to, co przeszkadza w zbliżeniu się do Niego i jednocześnie włożyć białą szatę łaski uświęcającej i podążać razem z Jezusem.

Pójdźcie za mną. Odpowiedzmy ochotnie na to zaproszenie i idźmy razem z Jezusem wszędzie, dokąd nas zaprowadzi, bo On jest światłem, dzięki, któremu wszystko, co znajdowało się w ciemności, odzyska utracony blask.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim