Kazanie na Dzień Zaduszony Mannheim 2 listopada 2022

Pomóc zmarłym

Wczoraj oddawaliśmy cześć Wszystkim świętym, dzisiaj naszą pamięcią obejmujemy wszystkich wiernych zmarłych, których groby są rozsiane po różnych miejscach. Dzień dzisiejszy przypomina nam rzeczywistość przemijania. Uświadamiamy sobie, że nasze życie ziemskie jest przejściowa, bo wszyscy zmierzamy do miejsca przygotowanego nam od założenia świata.

Tajemnica tego dnia uświadamia nam również, że koniec życia doczesnego jest związany z tym przejściem, jakim jest śmierć, i z przejściem przez grób. Śmierć i grób są w gruncie rzeczy bramą do nieba, i trzeba na nie patrzeć właśnie w taki sposób.   Osoby o których dzisiaj myślimy wyprzedzili nas w pielgrzymce, bo oni swoje życie ziemskie zakończyli, nad nimi odbył się już sad. Rozstanie z najbliższymi nie należy do łatwych. Zawsze pojawia się pytanie, dlaczego w tym momencie.

Podobne odczucie towarzyszyły apostołom w momencie, kiedy Jezus zapowiedział swoje odejście. Skierował do nich słowa zachęty, że idzie do Ojca, aby przygotować miejsce. Te słowa z dzisiejszej Ewangelii powinny napełniać nasz spokojem, bo wiemy, że mamy możliwość otrzymać mieszkanie przygotowane przez Boga. Tylko od naszej postawy zależy jaki czeka nas los. Również od nas może zależeć los naszych bliskich zmarłych.

Listopad daje nam możliwość, aby ofiarować odpust za duszę zmarłych. Od naszej dyspozycji, czyli jeżeli będziemy w stanie łaski uświęcającej, nawiedzimy kościół, kaplicę lub cmentarz i pomodlimy się w intencjach Ojca św. wtedy możemy pomóc duszy, która w czyśćcu oczekuje na właściwy moment, kiedy będzie mogła cieszyć się wspólnotą ze świętymi.  Korzystajmy z tego bogactwa danego nam przez Kościół i nie zmarnujmy czasu. Dusze zmarłych same sobie nie mogą pomóc, ale my możemy to zrobić, one natomiast będą pomagać nam, abyśmy właściwie prowadzili życie ziemskie.

O naszych zmarłych pamiętajmy nie tylko w listopadzie, lecz przez cały rok.  Kolejną pomocą jest Msza św. za duszę zmarłych. Dołóżmy starań, aby w zamówionej Mszy św. uczestniczyć i przyjąć komunię za zmarłą osobę.

Oprócz pomocy zmarłym, w tym momencie, sami troszczymy się o nasze zbawienie, bo uczestniczymy w pełni we Mszy św.  Nasi zmarli do nas nie powrócą, natomiast My możemy dołączyć do nich. Dlatego konieczne jest dobre przygotowanie, świadomość, że od moich decyzji zależy moja przyszłość. Trzeba zatem tak żyć, abyśmy mogli się z nimi spotkać w niebie. Żyć tak, aby nasze słowa, nasze czyny przybliżały nas do tej chwili. Podobnie jak wtedy, gdy oczekujemy na wyjazd do daleko mieszkającej rodziny czy przyjaciół i skrupulatnie przygotowujemy się do tej podróży.

Nasza podróż to nieustanne szukanie Boga w życiu. Tylko On jest wstanie pokonać śmierć. Jezus pokonując śmierć otworzył nam nadzieję, za nowy początek. Drugie czytanie mówi nam, że kiedy zniszczeje nasz doczesny przybytek, będziemy mieli mieszkanie wieczne uczynnione przez Boga i trwałe. Życie człowieka powinno być zawsze prowadzone w zjednoczeniu z Jezusem, wtedy będziemy mieli pewność, że nie zginiemy, o czym poucza nas pierwsze czytanie w słowach, dusze sprawiedliwych są w ręku Boga, nie dosięgnie ich męka.

Zmarli o których dzisiaj myślimy, za których się modlimy i których przez cały listopad polecać będziemy w modlitwie wspominkowej zostali osądzeni, wierzymy, że cieszą się nowym mieszkaniem w domu Ojca. Ale na pewno są tacy, którzy jeszcze czekają.  Oni już nie mogą niczego zmienić, my natomiast mamy jeszcze czas, możemy nasze życie poprawić, skierować bardziej na Boga, słuchać Jego Słowa, po to, aby w przyszłości cieszyć się obiecanym zbawieniem i móc spotkać się z naszymi zmarłymi. Amen.

Ks. Janusz Liszka, PMK Mannheim