Dz 1,1-11; Ps 47; Ef 1,17-23; Łk 24,46-53
W perspektywie nieba
„Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce pobłogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.” (Łk 24,50-51)
Największym problemem współczesnego Kościoła wcale nie jest wojujący antyklerykalizm. Zwłaszcza, że czasem osoby duchowne dają niestety podstawy do krytyki Kościoła…
I chyba nie jest nawet tym największym problemem prawdziwe prześladowanie chrześcijan, chociaż wieki dwudziesty i dwudziesty pierwszy stały się znowu wiekami chrześcijańskich męczenników.
Ale tu znów zapewne potwierdzi się prawda, że krew męczenników jest zasiewem przyszłych pokoleń chrześcijan. Męczeństwo przyczynia się ostatecznie do wzrostu Kościoła. Jest to więc trudna rzeczywistość, ale nie problem...
Największym problemem współczesnego Kościoła w krajach dobrobytu – a więc też tu, gdzie my żyjemy – jest postawa, którą św. Jan Paweł II zdefiniował jako ateizm praktyczny. Współczesny człowiek żyje tak, jakby Boga nie było. Nawet człowiek ochrzczony…
Współczesny człowiek żyje tak, jakby Boga nie było…
I nie jest to wcale walka z Bogiem, którą uprawia ateizm ideologiczny. Walka bowiem zakłada jakąkolwiek refleksję; zakłada stawianie pytań o Boga, nawet jeśli odpowiedzi na te pytania są negatywne.
Inaczej ateizm praktyczny…
Po prostu nie ma w nim żadnego – praktycznego - odniesienia do Boga…
I współczesny człowiek żyje w tym doskonale horyzontalnym wymiarze. A jego życiu liczy się tylko konsumpcja, przyjemność i samorealizacja. Czytaj dalej
