Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – 2020

Ap 11,19a;12.1.3-6a.10ab; Ps 45; 1 Kor 15,20-26 Łk 1,39-56

Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła…

„Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana.” (Łk 1,45)

Stosunkowo niedawno, bo w 1950 roku, Ojciec Święty Pius XII, w Konstytucji Apostolskiej Munificentissimus Deus ogłosił:

„(…), na chwałę Wszechmocnego Boga, który okazał swą szczególną życzliwość Maryi Dziewicy, na chwałę Jego Syna, nieśmiertelnego Króla wieków, zwycięzcy grzechu i śmierci, dla powiększenia chwały Jego Czcigodnej Matki oraz ku weselu i radości całego Kościoła, powagą Pana Naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła i Naszą, ogłaszamy, orzekamy i określamy jako dogmat objawiony przez Boga: że Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej.” (Breviarum Fidei, 105)

Dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny jest więc dogmatem „najmłodszym”, ostatnim z ogłoszonych przez Kościół. Jednocześnie wyraża on prawdę wiary obecną od samego początku w Kościele. Prawdę, którą nazywano: Zaśnięciem Matki Bożej.

Zresztą podobnie było z wcześniejszym dogmatem maryjnym, dogmatem o Niepokalanym Poczęciu. Ten został ogłoszony w 1854 roku, ale prawda o Tajemnicy Niepokalanego Poczęcia była od zawsze obecna w wierze i liturgii Kościoła.

Oba dogmaty maryjne wskazują na szczególne wybranie Maryi. Maryja jest pełna łaski, ze względu na wielką godność Matki Syna Bożego. Dlatego nie dotknęła Jej zmaza grzechu pierworodnego. Dlatego też zaraz po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do nieba.

Szczególne wybranie Maryi…

Te wielkie rzeczy, które uczynił Maryi Wszechmocny.

Wielkie rzeczy, które znajdują swe ostateczne źródło w łasce zbawienia ofiarowanej nam przez Chrystusa.

Łasce zbawienia w szczególny sposób ofiarowanej przez Chrystusa Maryi. Przecież Maryja była Matką Chrystusa. Była Matką Chrystusa w porządku cielesnym, ale też – jak mówią ojcowie Kościoła – w porządku wiary.

Maryja zanim poczęła w ciele, poczęła w sercu…

Szczególne wybranie Maryi…

I Maryi – na łaskę wybrania – odpowiedź. Przed chwilą już zaznaczyliśmy: Najpierw jest to odpowiedź wiary…

„Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana.” (Łk 1,45)

Błogosławiona jesteś Maryjo, za Twoje Fiat… Za to:

„Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa.” (Łk 1,38)

Ale odpowiedź wiary, to także słuchanie słów i rozważanie ich w swoim sercu. Wpierw tych słów o Chrystusie, a później słów Chrystusa.

Odpowiedź Maryi to słuchanie i zachowywanie Bożych słów.

Odpowiedź Maryi, to także konkretne czyn; konkretne życie Matki. Niełatwe życie…

Od tego rodzenia w stajni, aż po objęcie martwego ciała Syna, pod krzyżem, na Golgocie.

I za tę codzienną wierność; i za to niewypowiedziane cierpienie, też jesteś Maryjo błogosławiona…

Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny…

W życiu Maryi widzimy więc szczególne wybranie. I - na to Boże wybranie - odpowiedź. Doskonałą odpowiedź na Bożą łaskę; doskonałą z Bożą łaską współpracę.

I właśnie w kontekście tego szczególnego wybrania Maryi - i w kontekście Jej odpowiedzi - trzeba nam odczytywać treść dzisiejszej uroczystości.

Maryja jest dla nas Orędowniczką, Wspomożycielką, Pośredniczką… Za Jej wstawiennictwem zanosimy nasze prośby do Boga.

To dobrze…

Przecież Chrystus pod krzyżem dał nam Maryję za Matkę. Maryja stała się Matką Kościoła w porządku łaski.

Ale Maryja jest też dla Kościoła wzorem wiary i miłości.

Maryja ma być dla nas wzorem wiary i miłości…

To prawda, że Maryja została wybrana w sposób szczególny.

Ale my również jesteśmy wybrani – wybrani w Sakramencie Chrztu Świętego. I nasze ciała też przeznaczone są do zmartwychwstania; do uczestnictwa w chwale nieba.

Maryja ukazuje nam również drogę, która ku niebu prowadzi. To ścisły związek z Chrystusem. Związek w porządku wiary.

To słuchanie słowa Bożego i zachowywanie go.

Nieustannie trzeba nam zwracać uwagę na ten wymiar pobożności maryjnej.

Nie tylko pielgrzymki, procesje, różańce, litanie i nowenny.

Albo inaczej: pielgrzymki, procesje, różańce, litanie, nowenny i modlitwy dobrze przeżywane. Tak by stawały się umocnieniem w naśladowaniu Maryi. W naśladowaniu Jej wiary i miłości. Tak, by prowadziły do Chrystusa; do zjednoczenia z Chrystusem.

Bo prawdziwa pobożność maryjna prowadzi do Chrystusa. A tym samym prowadzi do uczestnictwa w chwale Jego zmartwychwstania.

To był wymiar religijny Uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Ale ta uroczystość ma jeszcze dla nas wymiar patriotyczny.

Data 15 sierpnia nieodłącznie związana jest z rokiem 1920 i bitwą nazwaną później „cudem nad Wisłą”, jedną z decydujących bitew w historii.

„Cud na Wisłą”, którego setną rocznicę dzisiaj świętujemy.

To oczywiście militarny geniusz polskich dowódców i odwaga żołnierzy.

To też jednak zjednoczenie polskiego społeczeństwa, w walce z sowieckim najazdem.

A zjednoczenie było tym trudniejsze, że przecież Polska podzielona była co dopiero pomiędzy trzy różne państwa. Polska, co dopiero odzyskała niepodległość. A teraz musiała jej bronić. I obroniła…

„Cud nad Wisłą”…

Istotnym wymiarem tego zjednoczenia była wiara i ucieczka do Boga. I ucieczka do Tej, co Jasnej broni Częstochowy i w Ostrej świeci bramie…

Wtedy to zjednoczenie było możliwe. Może też dlatego, że i zagrożenie było wielkie… Gdybyśmy jeszcze umieli zjednoczyć się mimo braku bezpośredniego zagrożenia…

Oczywiście w każdym społeczeństwie są różne nurty, są różnice interesów. To jest normalne. Ale są też wartości podstawowe; wartości, które mają zapewnić istnienie i znaczenia państwa. I wokół tych wartości powinna panować jedność…

Najwyższy już czas, by zapanował kolejny „Cud nad Wisłą”.

I o to też dzisiaj prosimy. W uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W uroczystość Maryi, którą nazywamy też Królową Polski.

Ale nie wystarczy tylko prosić. Trzeba też działać. Także tutaj, na emigracji.

A tak konkretnie to zacznijmy od siebie. Zacznijmy od miłości w naszych rodzinach. Zacznijmy od bycia dobrym, życzliwym i pomocnym dla sąsiada z ławki kościelnej; dla sąsiada z kościoła. To już będzie jakiś początek…

I to będzie też konkretny wymiar miłości bliźniego. Tego najważniejszego z Bożych przykazań; najważniejszego z Bożych słów. A przecież:

„(…) błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je.” (Łk 11,28)

Te wszystkie nasze przemyślenia, refleksje i dobre intencje zanosimy dzisiaj Bogu, przez wstawiennictwo Maryi Wniebowziętej. I prosimy, by nas wysłuchał i wspomagał w dobrem.

Prosimy, by Bóg nas wysłuchał i wspomagał w drodze ku niebu, gdzie króluje Maryja Wniebowzięta. Amen.

Ks. Bogusław Banach, PMK Mannheim