Ap 11,19a;12.1.3-6a.10ab; Ps 45; 1 Kor 15,20-26 Łk 1,39-56
Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła…
„Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana.” (Łk 1,45)
Stosunkowo niedawno, bo w 1950 roku, Ojciec Święty Pius XII, w Konstytucji Apostolskiej Munificentissimus Deus ogłosił:
„(…), na chwałę Wszechmocnego Boga, który okazał swą szczególną życzliwość Maryi Dziewicy, na chwałę Jego Syna, nieśmiertelnego Króla wieków, zwycięzcy grzechu i śmierci, dla powiększenia chwały Jego Czcigodnej Matki oraz ku weselu i radości całego Kościoła, powagą Pana Naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła i Naszą, ogłaszamy, orzekamy i określamy jako dogmat objawiony przez Boga: że Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej.” (Breviarum Fidei, 105)
Dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny jest więc dogmatem „najmłodszym”, ostatnim z ogłoszonych przez Kościół. Jednocześnie wyraża on prawdę wiary obecną od samego początku w Kościele. Prawdę, którą nazywano: Zaśnięciem Matki Bożej.